نورو سایکولوژی پارکینسون

شیرعلی خرامین¹ لیلا سادات متقی² ملیکا ارژنگ زاده³ مریم کرمی آزاد⁴ سمیه محجوب⁵

1) دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، دانشیار روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، نویسنده مسئول
2) دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد یاسوج، نویسنده مسئول.
3) دانشجوی پزشکی، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
4) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی فاطمیه (س)شیراز، شیراز، ایران.
5) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی فاطمیه (س)شیراز، شیراز، ایران.

محل انتشار : اولین کنگره ملی مطالعات علوم اعصاب و روان‌شناسی(cnps.ir)
چکیده :
بیماری پارکینسون که اولین بار توسط جیمز پارکینسون توصیف شد، نوعی بیماری تحلیل برنده نورونی است که به دلیل تخریب نورون های دوپامینرژیک موجود در ماده سیاه در مغز ایجاد می شود. هدف : شناسایی و معرفی بیماری پارکینسون و علل و علائم و عوامل دخیل در این بیماری و راههای درمان آن. روش شناسی : این مقاله از نوع مطالعات کیفی و مروری می باشد. که از مقالات و کتب مختلف در رابطه با بیماری پارکینسون در این مطالعه استفاده شده است. نتیجه گیری : در این بیماری محتوای دوپامین در مغز میانی کم شده و به دنبال آن علائم حرکتی و غیر حرکتی در بیماران ظاهر می گردد. این علائم در دو دسته فیزیکی و روانشناختی ظاهر شده که ازجمله علائم ظاهری می توان به عدم حرکت، کندی حرکت، سفتی عضلات وکاهش رفلکس های وضعیتی اشاره کرد. از علائم روانشناختی این بیماری می توان به درجات مختلفی از توهمات بصری، افسردگی، عصبانیت و .... غیره اشاره کرد. عوامل دخیل در این بیماری عبارتند از : افزایش سن، عوامل محیطی و عوامل ژنتیکی. راههای درمان بیماری پارکینسون عبارتند از : درمان دارویی که شامل آگونیست های دوپامین، مهارکننده ی منوآمین اکسیدازB ، مهارکنندهCOMT، آنتی کولینرژیک ها، آمانتادین و ورزش کردن.
کلمات کلیدی : نورو سایکولوژی بیماری پارکینسون