نقش الگوهای ارتباطی سازنده و شفقت ورزی خود با کیفیت رابطه زناشویی

حورا قربانی پلکوئی¹ پرویز پرزور²

1) کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2) استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

محل انتشار : اولین همایش ملی خانواده آرمانی(cifuma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش الگوهای ارتباطی سازنده و شفقت ورزی خود با کیفیت رابطه زناشویی انجام شده است. اين پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در سال 1400 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های شفقت خود نف (2003)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984) و کیفیت رابطه زناشویی باسبي، کران، لارسن و کريستنسن (۲۰۰۵) پاسخ دادند. نتایج با استفاده از آزمون همبستگی و رگرسیون چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد با توجه به نتایج پژوهش حاضر بین متغیرهای کیفیت زناشویی با ارتباط سازنده (409/0**)؛ اجتنابی متقابل (209/0**)، ارتباط توقع (712/0**)، توقع / کناره گیری (355/0**)، مهربانی با خود (351/0**)، قضاوت و داوری نسبت به خود (612/0**)، انسانیت مشترک (253/0**)، انزوا (286/0**)، بهشیاری (254/0**)، همانند سازی (431/0**) در سطح 01/0>P معنادار می باشد. ارتباط سازنده متقابل، مهربانی به خود و همانند سازی افراطی قادرند به طور سلسله‌مراتبي تغييرات کیفیت زناشویی را به طور معنادار پیش بینی كنند كه در اين ميان سهم ارتباط سازنده متقابل 17درصد، مهربانی به خود 23 درصد، همانند سازی افراطی 25 درصد است. با توجه به نتایج باید گفت که تقویت کیفیت رابطه زناشویی در افزایش الگوهای ارتباطی سازنده و تقویت شفقت ورزی در رابطه زناشویی موثر باشد.
کلمات کلیدی : الگوهای ارتباطی شفقت ورزی خود کیفیت رابطه زناشویی