پیش بینی خودبیمارانگاری بر اساس تخیل و سبک های تصمیم گیری

عزت الله احمدی¹ مریم علیزاده²

1) دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، ایران -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی گرایش عمومی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، ایران -

محل انتشار : سومین همایش ملی آسیب شناسی روانی(asruma3.ir)
چکیده :
تخیل و سبک های تصمیم گیری بر متغیر های مختلفی اثرگذار می باشند اما سنجش تاثیر آنها بر اختلال خودبیمارانگاری مغفول مانده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیرگذاری ابعاد مختلف تخیل و سبک های تصمیم گیری در پیشگویی میزان خودبیمارانگاری افراد اجرا گردید. پژوهش کاربردی حاضر به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی- همبستگی مقطعی انجام شده است. در این مطالعه تعداد 255 نفر به عنوان اعضای نمونه به روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه تخیّل لیانگ، سو، چانگ و لین، پرسشنامه سبك هاي تصميم گيری عمومی (GDMS) اسکات و بروس و پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز گردآوری و سپس با استفاده از نرم افزارSPSS 21 و با بکارگیری آزمون های آماری توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. در این مطالعه، میانگین و انحراف معیار نمره تخیل 69/9 ± 15/43 از 60، سبک تصمیم گیری 37/17 ±70/80 از 125 و خودبیمارانگاری 91/9 ± 05/33 از 65 بود. یافته ها حاکی از آن بود که بین تخیل و خودبیمارانگاری (408/0=r) و بین سبک های تصمیم گیری شهودی (430/0=r)، آنی (303/0=r) و وابستگی (170/0- =r) با خودبیمارانگاری همبستگی معنی دار وجود دارد (05/0>P). همچنین تخیل و سبک های تصمیم گیری شهودی، آنی و وابستگی می توانند پیش بینی کننده خودبیمارانگاری باشند. بر اساس نتایج مطالعه، باید به تاثیر سطح تخیل و سبک تصمیم گیری افراد بر افکار خودبیمارانگارانه آنها، توجه شود.
کلمات کلیدی : خودبیمارانگاری تخیل سبک های تصمیم گیری