بررسی رابطه خودشیفتگی و تنظیم شناختی هیجان با پرخاشگری در دانش¬آموزان دوره اول متوسطه

زهرا شادفر¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان

محل انتشار : سومین همایش ملی آسیب شناسی روانی(asruma3.ir)
چکیده :
زمینه و هدف: پرخاشگری یکی از مشکلاتی است که به شکل معمول در دوران کودکی بروز پیدا می¬کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی این مسئله بود که آیا بین خودشیفتگی و تنظیم شناختی هیجان با پرخاشگری در دانش¬آموزان نوجوان رابطه¬ای وجود دارد. مواد و روش¬ها: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش¬آموزان دوره اول متوسطه منطقه هشت تهران تشکیل دادند. برای انجام پژوهش حاضر 323 دانش¬آموز به شکل نمونه¬گیری خوشه¬ای چندمرحله¬ای انتخاب شدند. افراد شرکت کننده سه پرسشنامه پرخاشگری باس- پری، فرم کوتاه پرسشنامه نظم¬جویی شناختی هیجان و پرسشنامه شخصیت خودشیفته را تکمیل کردند. داده¬ها جمع¬آوری شده برای ثبت شاخص¬های توصیفی، ضرایب همبستگی و نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته¬ها: نتایج نشان داد بین راهبردهای حل مسئله غیر انطباقی با پرخاشگری رابطه مثبت معنی¬دار و و بین راهبردهای حل مسئله انطباقی رابطه منفی معنی¬داری وجود دارد (05/0>p). همچنین بین خودشیفتگی ناسازگارانه با پرخاشگری رابطه مثبت معنی¬دار و بین خودشیفتگی سازگارانه و پرخاشگری رابطه منفی معنی¬داری برقرار بود (05/0>p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد حدود 55 درصد از واریانس پرخاشگری نوجوانان از طریق شخصیت خودشیفته و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان قابل تبیین است. نتیجه¬گیری: با توجه به تغییر رفتار فرد به سمت خودمحوری در دوره¬ی نوجوانی و افزایش رفتارهای پرخاشگرانه، سبک خودشیفتگی سازگارانه و راهبردهای حل مسئله انطباقی (اعتماد، خلاقیت و گرایش) می¬تواند پیش¬بینی کننده کاهش سطح پرخاشگری و سبک خودشیفتگی ناسازگارانه و راهبردهای حل مسئله غیرانظباقی (درماندگی، مهارگری، سطح حل مسئله اجتناب) پیش¬بینی کننده افزایش سطح پرخاشگری در نوجوانان باشد.
کلمات کلیدی : پرخاشگری نوجوان خودشیفتگی تنظیم شناختی هیجان