ارزیابی اثر بخشی فارموکولوژی لاموتریژین در مدیریت اختلال دو قطبی

زهرا ابراهیمی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه تهران

محل انتشار : سومین همایش ملی آسیب شناسی روانی(asruma3.ir)
چکیده :
اختلال دوقطبی یک اختلال روانی مزمن همراه مانیا/هایپومانیای تکرار شونده و همچنین دوره‌های افسردگی است. این بیماری در نهایت منجر به اختلال در عملکرد کلی فرد و کیفیت زندگی می‌شود.خطر خودکشی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر از سایر افراد با اختلالات روانی است. بنابراین، مدیریت موثر اختلال دوقطبی در دوره نگهدارنده ضروری است تا خطر عود را به حداقل برساند. سال‌هاست که لیتیوم درمان استاندارد این بیماری است، اما با عوارض جانبی و تراتوژنیک همراه می‌باشد. لاموتریژین برای پیشگیری از عود در درمان نگهدارنده اختلال دوقطبی تایید شده است.تاثیر لاموتریژین به اندازه لیتیوم می‌باشد. فارماکولوژی لاموتریژین در اختلال دوقطبی که مشتق تریازین است؛ مانع از انتشار گلوتامات می شود و کانال های سدیم حساس به ولتاژ را مهار می کند که باعث تثبیت غشاهای عصبی می شود. این دارو دارای اثر مهاری ضعیف بر روی گیرنده ۵-HT3 دارد. در شرایط آزمایشگاهی مانع فعالیت ردوکتاز دی هیدروفولات می شود.بر اساس خواص تثبیت شده لاموتریژین در اختلال دو قطبی کاربرد بالینی داردو خلق و خو را تثبیت می کند، که بیشترین تأثیر را بر علائم افسردگی در اختلالات دوقطبی دارد. ، مکانیسم‌های اثر لاموتریژین تلاشی برای درک اساس کاربرد بالینی متمایز آن در مدیریت اختلالات دوقطبی و نقش آن در اختلال دو قطبی است. مکانیسم‌های لاموتریژین بر مشترکات و تفکیک‌های بین اعمال لاموتریژین، تثبیت‌کننده‌های خلقی واثرات کانال یونی، به ویژه مسدود کردن کانال سدیم، ممکن است نقش مهمی در اثرات ضد تشنج داشته باشد.. اقدامات ضد گلوتاماترژیک و محافظت کننده عصبی مکانیسم های نامزد مهمی برای اثرات روانگردان لاموتریژین هستند.
کلمات کلیدی :  لاموتریژین اختلال دوقطبی اثربخشی