مدل یابی روابط ساختاری اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه با اضطراب کرونا در بین افراد بهنجار

رباب فرجی¹ آیسان فرضی²

1) دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2) دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

محل انتشار : سومین همایش ملی آسیب شناسی روانی(asruma3.ir)
چکیده :
ترس و اضطراب از شایع¬ترین نشانه¬های روانشناختی در زمان پاندمی یک بیماری است و عوامل روانشناختی قبلی فرد می توانند در آن نقش داشته باشند. از این رو هدف پژوهش حاضر مدل¬یابی روابط ساختاری اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه با اضطراب کرونا انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع مدل¬یابی معادلات ساختاری بود. به این‏ منظور نمونه‏¬ای شامل 201 زن و مرد بزرگسال توسط مقیاس اضطراب بیماری کرونا، پرسشنامه اضطراب فراگیر، پرسشنامه سلامت بیماری (PHQ9) برای سنجش شدت افسردگی و مقیاس تاثیر رویداد (IES-R) برای سنجش اختلال استرس پس از سانحه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد بر اساس شاخص-هایCFI ،GFI ،NFI، RMESA مدل¬ روابط ساختاری بین اضطراب فراگیر، افسردگی، استرس پس از سانحه و با اضطراب کرونا برازش مناسبی دارد. اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه بر میزان اضطراب کرونا ویروس، اثر مستقیم مثبت و معنادار دارند؛ همچنین اضطراب فراگیر اثر مستقیم مثبت و معنی داری بر استرس پس از سانحه دارد. متغیرهای اضطراب فراگیر و افسردگی از طریق استرس پس از سانحه بر میزان اضطراب کرونا اثر غیر مستقیم دارند (0.05>p). بنابراین، اضطراب فراگیر، افسردگی و استرس پس از سانحه آسیب زا نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا ایفا می‌کنند و هدف قرار‌دادن این سه متغیر با بهره گیری از مداخله های روان‌شناختی، می‌تواند در کاهش اضطراب کرونا در افراد بهنجار مؤثر باشد.
کلمات کلیدی : اختلال استرس پس از سانحه افسردگی اضطراب ویروس کرونا