مطالعه اثربخشی معماری همساز با اقلیم بر سرزندگی سالمندان (مطالعه موردی مجتمع مسکونی سالمندان در شهر بهنمیر)

شیده فضل وزیری¹ رامین درطلوعی² نادیا معقولی³

1) دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی معماری موسسه غیرانتفاعی طبری بابل
2) استادیار موسسه غیرانتفاعی طبری بابل
3) استادیار دانشگاه آزاد اسلامی قائم شهر

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی مهندسی عمران ، معماری ، مصالح ساختمانی و محیط زیست(caucong.com/2nd)
چکیده :
سالمندی بخش جدا ناپذیر زندگی هر فردی است. سالمندان با توجه به شرایط فیزیکی و تاثیرات فیزیولوژی ( روانی- اجتماعی) ، نیاز به شرایط ویژه ای برای سکونت و ادامه بقا دارند. از مشکلات جدی افراد سالمند در عصر حاضر، عدم احساس شادی و سرزندگی است. به همین خاطر است که، از دیدگاه روان شناسی محیطی، افراد نیاز به تجربه حسی، عاطفی و معنوی خاصی نسبت به محیط دارند. احداث مجتمع های سالمندان در اقلیم مناسب و وجود فضاهای تجمع پذیر می تواند موجب تعاملات وسیع و در نتیجه حس سرزندگی آنان شود. این پژوهش در راستای نظریه سرزندگی کوین لینچ با پنج مولفه: ثبات، هم آوایی، ایمنی، حمایت و نگهداری به طراحی مجتمع مسکونی سالمندان پرداخته که سرزندگی را درجه مطلوبیت و حمایت سکونت گاه و از عملکردهای حیاتی، لوازم زیستی، ظرفیت و گنجایش زندگی انسان می داند. همواره ارتباط عمیقی بین طبیعت و انسان همواره وجود دارد. اقلیم معتدل و مرطوب ایران پتانسیل بالایی برای ایجاد سکونت گاه هایی مطابق با سلیقه سالمندان داراست. در این راستا شهر بهنمیر با خصوصیت یک شهر-روستای حاصلخیز، مکان مناسبی برای ساخت مجتمع مسکونی ویژه سالمندان بدور از آلاینده های زیستی است. هدف تحقیق حاضر این است که اصول معماری بومی که با مؤلفه های معماری پایدار تطبیق دارد را همراه با مولفه های سرزندگی لینچ، در افزایش سرزندگی سالمندان به کار گیرد. و سعی بر آن است اهمیت مسائل اقلیمی و سنتی و ارتباط آن در معماری با توسعه پایدار لحاظ گردد. روش پژوهش این نوشتار مبتنی بر تحلیل توصیفی و مطالعات کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده از این پژوهش، با هدف معماری پایدار و استفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به یک مجتمع مسکونی ویژه سالمندان پایدار در جهت افزایش سرزندگی آنان است.
کلمات کلیدی : سالمند سرزندگی کوین لینچ معماری پایدار مجتمع مسکونی اقلیم معتدل و مرطوب.