ارزیابی ضرايب تشديد اثر پيچش در ساختمانهاي نامنظم در پلان

حسن باقری¹ سید مبین هاشمی² کوروش میرزایی³

1) سازمان بنادر و دریانوردی - اداره کل بنادر و دریانوردی استان بوشهر
2) دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
3) دانش پژوه دوره دکتری مهندسی سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی مهندسی عمران ، معماری ، مصالح ساختمانی و محیط زیست(caucong.com/2nd)
چکیده :
طبق ضوابط استاندارد2800 اگر در هر طبقه حداکثر تغيير مکان نسبي در انتهاي ساختمان با احتساب پيچش تصادفي، بيشتر از 20 درصد با متوسط تغيير مکان نسبي در انتهاي ساختمان در آن طبقه اختلاف داشته باشد، ساختمان جزء ساختمانهاي نامنظم در پلان محسوب مي گردد. اين موضوع بيانگر اين است که ساختمان داراي سختي پيچشي کمي مي باشد. با توجه به اينکه معمولاً ساختمانهاي با سختي پيچشي کم در حين زلزله عملکرد مناسبي از خود نشان نمي دهند، استاندارد 2800 جهت رفع اين مشکل افزايش خروج از مرکزيت طراحي را با ضرب کردن ضريب تشديد اثر پيچش در خروج از مرکزيت اتفاقي براي اين ساختمانها پيشنهاد مي دهد. در اين مقاله به بررسي پارامتريک ضريب تشديد اثر پيچش پرداخته شده است. نتايج اين بررسي نشان مي دهد زمانيکه ساختمان در محدوده سازه هاي نرم پيچشي قرار مي گيرد، رابطه پيشنهادي استاندارد 2800 براي تشديد اثر پيچش اعداد قابل قبولي ارائه نمي دهد.
کلمات کلیدی : ساختمانهاي نرم پيچشي نسبت فرکانسي لبه نرم و سخت ضريب تشديد اثر پيچش خروج از مرکزيت.