مروری بر اندیشه‌های فلسفی شکل‌گیری توسعه ارتباطات اجتماعی در فضاهای شهری

سامان مُهری¹ معصومه سازنده²

1) دانشجوی دکتری تخصصی، گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران،
2) استادیار گروه هنر و معماری، واحد زرقان، دانشگاه آزاد اسلامی، زرقان، ایران،

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی مهندسی عمران ، معماری ، مصالح ساختمانی و محیط زیست(caucong.com/2nd)
چکیده :
در عصر حاضر به دلیل ماشینی شدن امور شاهد کاهش ارتباطات اجتماعی شهروندان هستیم. عدم توجه به نیازهاي روانشناسانه، کاهش روابط اجتماعی، کمرنگ شدن قرارگاه هاي رفتاري، کاهش گره هاي جمعیتی پویا و سرزنده، کاهش حس تعلق و دل بستگی مکانی - جمعی و تغییر مفهوم پیاده راه ها نسبت به گذشته از آثار کاهش تعاملات اجتماعی است. مسئله‌ ی اجتماعی بودن و اجتماع پذیری انسان، از دیرباز میان فلاسفه یونان و حکمای اسلامی مورد بحث بوده است؛ حکما از زمان‌های بسیار قدیم گفته ‌اند انسان مدنی بالطبع است، یعنی انسان طبیعتاً اجتماعی است. هر موجودی را به صرف داشتن زندگی جمعی، نمی توان موجود اجتماعی دانست؛ زیرا زندگی اجتماعی ویژگی هایی دارد که تنها در انسان تحقق می یابد. همچنین يكي از نشانه هاي سلامت رواني، وجود روابط و ارتباطات اجتماعي است. از دیرباز در طراحی فضاهای شهری همواره از فراهم آوردن بهترین شرایط برای برقراری ارتباط میان انسان ها بعنوان رکن اصلی یاد می شود که در صورت ایجاد صحیح این نوع ارتباط، می توان فضاهای شهری را پدید آورد که از مقبولیت و اهمیت بالایی برخوردار باشند. مقاله حاضر بدنبال دستیابی به معیارهای کیفی است، معیارهایی که در توسعه ارتباطات اجتماعی در فضاهای شهری کمک کننده باشند. با جمع بندی مطالعات نظری و بررسی نظریات اندیشمندان و معماران در ارتباط با توسعه ارتباطات اجتماعی و معیارهای فضاهای شهری تاثیرگذار و شاخص، معیارهای کیفی انتخاب و ارزیابی شدند تا در جهت توسعه ارتباطات اجتماعی در طراحی فضاهای شهری، راهنمایی برای سایر محققان و طراحان باشد.
کلمات کلیدی : واژگان كليدي: اجتماع پذیری انسان توسعه ارتباطات اجتماعی فضاهای شهری معیارهای کیفی