اثربخشی برنامه آموزش تاب ‏آوري بر نگرش ‏هاي ناکارآمد و مؤلفه‏ های آن در مادران داراي فرزند مبتلا به اوتیسم در شهر بندرعباس

محمدرضا بحرانی¹ آتنا قرشی کرمانی²

1) استادیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور، واحد بوشهر،
2) دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور، عسلویه، ایران(نویسنده مسئول

محل انتشار : ششمین کنفرانس ملی روانشناسی (علم زندگی)(lifeconf.ir)
چکیده :
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزش تاب‏آوري بر نگرش‏هاي ناکارآمد و مؤلفه‏های آن در مادران داراي فرزند مبتلا به اوتیسم انجام شد. پژوهش نیمه‏آزمایشی با طرح پیش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه‏های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم مراجعه‏کننده به مرکز اتیسم شهر بندرعباس در سال 1401 بود، که با روش نمونه‏گیری در دسترس و داوطلبانه تعداد 30 نفر از مادران انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. برای گردآوری داده‏ها از پرسشنامه نگرش ناکارآمد وایزمن و بک (1978) استفاده شد. برنامه مداخله آموزش تاب‏آوری طی 12 جلسه 5/1 ساعتی (90 دقیقه‏ای) به صورت هر هفته یک جلسه، بر روی آزمودنی‏های گروه آزمایش اعمال شد اما افراد گروه کنترل این برنامه را دریافت نکردند. تحلیل داده‏ها با روش‏های آمار توصیفی (فراونی، درصد، میانگین و انحراف معیار)، آزمون پیش فرض آماری و تحلیل کوواریانس انجام شد. برای تحلیل از نرم‏افزار آماری SPSS نسخه 26 استفاده شد. یافته‏ها نشان داد که در مرحله پس‏آزمون بین میانگین نمره کل نگرش ناکارآمد و ابعاد آن به ترتیب در آزمودنی‏های دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P).
کلمات کلیدی : آموزش تاب‏آوری نگرش ناکارآمد مادران اوتیسم