بررسی رابطه خودپنداره-خداپنداره باهوش اخلاقی در مشاوران مدارس شهر بجنورد

سید محمدصادق میری وحید¹ حمید رستمی² معصومه یاسایی سکه³

1) دانشجوی دکتری مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2) دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان امام محمدباقر(ع)، بجنورد، ایران
3) گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان، شیروان، ایران

محل انتشار : ششمین کنفرانس ملی روانشناسی (علم زندگی)(lifeconf.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین خودپنداره-خداپنداره و هوش اخلاقی در بین کلیه مشاوران مدارس بجنورد به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه موردپژوهش٬ مشاوران آموزش‌وپرورش مدارس بجنورد بودند و نظر به این‌که تمامی مشاوران را شامل شده است. از ۱۰۳ نفر جامعه آماری تعداد ۷۹ نفر از مشاوران مدارس پرسش‌نامه‌ها را تکمیل نموده وعودت دادند. ابزارهای پژوهش: پرسش‌نامه خودپنداره-خداپنداره ٬ پرسش‌نامه هوش اخلاقی لنیک وکیل(۲۰۰۵) . برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و از روش‌های آماری در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج حاصل از بررسی فرضیه‌های پژوهش نشان داد تمامی ابعاد هوش اخلاقی با مؤلفه خودپنداره و خداپنداره در سطح (0.01) معنادار بودند.
کلمات کلیدی : خودپنداره-خداپنداره هوش اخلاقی مشاوران مدارس