اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر کیفیت زندگی و سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به DKA (کتو اسیدوز دیابتی)

علی صادقی¹ منیره آصفی²

1) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، فرهنگی ، معاون مدرسه شهدای وکیلی آموزش پرورش ارومیه
2) کارشناس پرستاری ، پرستار ICU اطفال بیمارستان شهید مطهری ارومیه

محل انتشار : ششمین کنفرانس ملی روانشناسی (علم زندگی)(lifeconf.ir)
چکیده :
زمینه: دیابت کودکان در خانواده فشار و تنش های فراوانی ایجاد می کند و مادران این کودکان به عنوان مراقبان اصلی، چالش های عاطفی و روانی زیادی تجربه می کنند. اما آیا آموزش تاب آوری خانواده می تواند بر کیفیت زندگی و سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به دیابت مؤثر باشد؟ هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر کیفیت زندگی و سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به دیابت بود. روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران کودکان مبتلا به دیابت ساکن شهر ارومیه در سال 1401 بودند که از میان آنان نمونه ای به حجم 20نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد وگروه آزمایش برنامه آموزش تاب آوری خانواده(حسینی قمی و سلیمی بجستانی، 1391) را در 9 جلسه دریافت کردند ولی هیچ مداخله اي بر گروه گواه اجرا نشد. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ( 1996 ) و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ و هیلر ( 1972 ) بود. یافته ها: داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته هاي پژوهش نشان داد که برنامه آموزش تاب آوری خانواده بر کیفیت زندگی و سلامت روانی مادران اثربخش بوده است.(05/0 < P ) نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش تاب آوری خانواده می تواند کیفیت زندگی و سلامت روانی را در مادران کودکان مبتلا به دیابت افزایش دهد. کلید واژه ها: آموزش تاب آوری، کیفیت زندگی، سلامت روانی،مادران کودکان دیابتی
کلمات کلیدی : آموزش تاب آوری کیفیت زندگی سلامت روانی مادران کودکان دیابتی