آسیب شناسی آموزش‌های سازمانی (مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشکی بجنورد)

محمد قربان حسینی¹ بهرنگ اسماعیلی شاد² فرحناز سهیلی فر³

1) دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
2) استادیار گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
3) آموزش و پرورش شهرستان بجنورد، استان خراسان شمالی، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس ملی آسیب های اجتماعی و روانی با تاکید بر علوم رفتاری(psysconf.ir)
چکیده :
هدف از پژوهش حاضر شناسایی آسیب های آموزش سازمانی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بجنورد می باشد. پژوهش حاضر کاربردی بوده و بر مبنای تحقیقات میدانی و از شاخه بررسی موردی است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه آسیب شناسی آموزش سازمانی(کمیجانی، 1395) می باشد که دارای روایی صوری و محتوایی می باشد. پایایی با ضریب آلفای کرونباخ 89/0 محاسبه شد. جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بجنورد می باشد. نمونه آماری با توجه به فرمول کوکران، 200 نفر می باشد. داده های جمع آوری شده نیز از طریق نرم افزارspss تحلیل شد. براساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته شد که عوامل محتوایی، آموزش کارکنان، مستندسازی فرایندها، حفظ تجارب سازمانی و ابلاغ به موقع دوره های مصوب آموزشی بالاترین امتیاز و عوامل زمینه ای، علاقه مدیران به برگزاری دوره های آموزشی، ارزیابی اثربخشی دوره های آموزشی و انعکاس آن به مدیران و همکاری با موسسات آموزشی بخش خصوصی دارای کمترین امتیاز است.
کلمات کلیدی : آسيب شناسي آموزش سازماني عوامل محتوایی عوامل زمینه ای