بررسی تطبیقی پارادوکس در شعر مقاومت محمود درویش و قهّارعاصی

وحید الله جمال¹ عبدالعلی آل بویه لنگرودی²

1) دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات عربی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
2) دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.

محل انتشار : دومین همایش ادبیات تطبیقی، پارسی، عربی و انگلیسی(colitconf.ir)
چکیده :
خلاصه متناقض¬نما یا پارادوکس یکی از شگردهای هنری است که باعث برجستگی کلام و آشنازدایی می¬شود، این شگرد از دیرباز موردتوجه شاعران بوده و آنان با استفاده از آن حس کنجکاوی خواننده را برانگیخته و میزان دریافت لذت ادبی متن را فراگیر می¬سازند. شاعران چیره‌دست می¬کوشند تا با بهره¬وری از این ترفند بیانی معانی و مفاهیم تازه¬ای را خلق کنند. پژوهش حاضر در نظر دارد که این آرایه هنری را از حیث ساخت به دو شیوة «ترکیبی و معنایی» در شعر محمود درویش و قهّار عاصی با نگاه سبکی و محتوایی مبتنی بر رویکرد ادبیات تطبیقی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد تا اندیشه¬های شاعرانه و نوآوری¬های فکری و ادبی آنان را برجسته سازد. بررسی نشان می¬دهد که بهره‌گیری از این آرایه هنری موردتوجه این دو شاعر متعهد بوده است؛ آنان با استفاده از متناقض¬نما کلام خویش را برجسته ساخته و تصاویر زیبایی آفریده‌اند؛ همچنان متتناقض¬نمای معنایی نسبت به ترکیبی بیشترین بسامد تکرار را در شعر این دو شاعر دارد و نیز تنوع استفاده از این شگرد بیانی در شعر محمود درویش نسبت به قهّار عاصی بیشتر است.
کلمات کلیدی : کلمات کليدي:: ادبیات تطبیقی متناقض¬نما محمود درویش قهّار عاصی.