تاثیر رویکرد واقعیت درمانی به شیوه ی گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی نوجوانان تیزهوش دختر

مونا محمدی¹ سیف اله آقاجانی² نرگس حبیبی³

1) دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول)
2) استاد گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3) دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

محل انتشار : دومین همایش بین المللی روانشناسی کودکان استثنایی(peecuma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر رویکرد واقعیت¬درمانی به شیوه¬ی¬گروهی بر افزایش سازگاری اجتماعی نوجوانان تیزهوش دختر شهر تبریز انجام گرفت. طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش¬آزمون – پس¬آزمون همراه با گروه¬گواه بود. جامعه ی آماری، شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش دختر دوره ی اول متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 1402-1401 بود. حجم نمونه¬ی پژوهش شامل 70 نفر (35 نفر گروه آزمایش و 35 نفر گروه گواه) بود که با روش نمونه¬گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. سپس تنها گروه آزمایش تحت مداخله¬ی واقعیت درمانی به شیوه ی¬گروهی قرار گرفت. بعد از اتمام جلسات مداخله¬ای، از هردوگروه¬آزمایش وگواه پس¬آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینهاوسینگ (1993) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره) توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 21 انجام شد. یافته¬های حاصل¬ از این پژوهش نشان می¬دهد که رویکرد واقعیت¬درمانی به شیوه¬گروهی بر افزایش سازگاری¬اجتماعی در نوجوانان تیزهوش دختر شهر تبریز تاثیر معناداری داشته است ( 001/0>p). با توجه به نتایج حاصله، رویکرد واقعیت درمانی به شیوه گروهی برای افزایش سازگاری اجتماعی در نوجوانان تیزهوش دختر توصیه می شود.
کلمات کلیدی : واقعیت درمانی گروهی سازگاری اجتماعی نوجوانان تیزهوش دختر