بررسی نقش انگیزش تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

زهرا اسماعیلی¹ مریم قدیمی² علی سلمانی³

1) کارشناسی روانشناسي، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران. آدرس پست الکترونیک نویسنده:
2) کارشناسی علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران
3) دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسي بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق، اردبیل، ایران. آدرس پست الکترونیک نویسنده:

محل انتشار : دومین همایش ملی روان درمانی ایران(incpuma2.ir)
چکیده :
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش انگیزش تحصیلی در پیش‌بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان اردبیل بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بود که در سال 1401 مشغول تحصیل بودند و حجم نمونه به تعداد 100 دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی شرر و همکاران (1982) و پرسشنامه‌ی انگیزش تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین انگیزش تحصیلی (411/0=R) با خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد (01/0>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر پیش‌بین انگیزش تحصیلی دانش‌آموران توان پیش‌بینی خودکارآمدی آنان را دارد. به‌طور خلاصه از نتایج این پژوهش می‌توان استنباط کرد که با افزایش انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان، خودکارآمدی تحصیلی آنان افزایش می‌یابد.
کلمات کلیدی : انگیزش تحصیلی خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان