پیش بینی هویت اخلاقی براساس صفات شخصیتی و خودتنظیمی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

مهدی شیرزاده¹ زهرا مظفری بی صفر²

1) کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه ارومیه، ایران
2) کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه ارومیه، ایران

محل انتشار : دومین همایش ملی روان درمانی ایران(incpuma2.ir)
چکیده :
هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین سهم صفات شخصیتی و خودتنظیمی در پیش بینی هویت اخلاقی بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه بود (15672) که از این تعداد، نمونه ای به حجم372 نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های هویت اخلاقی (آکویینو و رید ) صفات شخصیتی (کاستا و مک کری ) و خودتنظیمی جمع آوری گردید و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون معناداری ضرایب همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که هویت اخلاقی با روان آزردگی رابطه معکوس و معنادار و با خودتنظیمی و برون گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. تنها بعد سازگاری از صفات شخصیتی توانست 6 درصد از هویت اخلاقی را پیش بینی نماید و همچنین خودتنظیمی هم 3 درصد از هویت اخلاقی را پیش بینی نمود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که خودتنظیمی و صفات شخصیتی نقش مهمی را در هویت اخلاقی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ایفا می کنند.
کلمات کلیدی : هویت اخلاقی صفات شخصیتی خودتنظیمی.