بررسي رابطه بین فقر با تاب آوری، خودپنداره و چشم انداز زمان در دانش آموزان خانواده های فقیر و خانواده های دارای رفاه اقتصادی

مصطفی آزادمنش¹

1) کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

محل انتشار : دومین همایش ملی روان درمانی ایران(incpuma2.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر در پي بررسي رابطه بین فقر با تاب آوری، خودپنداره و چشم انداز زمان در دانش آموزان خانواده های فقیر و خانواده های دارای رفاه اقتصادی بوده است. روش تحقیق در اين پژوهش توصیفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه مورد نظر در پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول مشغول به تحصیل در آموزش و پرورش ناحیه 6 مشهد در سال 1399-1400 بوده است که در یک نمونه 344 نفری مورد نظرسنجی قرار گرفته اند. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری کونور و ديويدسون (2003)؛ پرسشنامه خودپنداره ساراسوت (1981)SCQ ، پرسشنامه چشم انداز زمان زيمباردو(1999) و مقیاس 7 سوالی فقر (بسحاق و همکاران، 1394) استفاده شده است. برای آزمون فرضیات از آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام بهره برده شده است. نتایج تحقیق نشان داده است همبستگی معناداری بین دو متغیر فقر و تاب آوری به میزان 194/0-؛ همبستگی معناداری بین دو متغیر فقر و خودانگاره به میزان181/0- ؛همبستگی معناداری بین دو متغیر فقر و چشم انداز زمان به میزان 232/0- ؛ همبستگی معناداری بین دو متغیر چشم انداز زمان و تاب آوری به میزان 235/0 ؛همبستگی معناداری بین دو متغیر خود انگاره و چشم انداز زمان به میزان 241/0 وجود دارد، اما همبستگی معناداری بین دو متغیر خودانگاره و تاب آوری وجود ندارد. همچنین بر اساس آزمون رگرسیون گام به گام پس بین فقر و تاب آوری رابطه به میزان 143/0- ؛ بین خود انگاره و فقر رابطه به میزان 141/0-؛ بین فقر و چشم انداز زمان رابطه به میزان 049/0- ؛ بین خود انگاره و تاب آوری رابطه به میزان 0395/0 ؛ بین تاب آوری و چشم انداز زمان رابطه به میزان 294/0 ، و بین خود انگاره و چشم انداز زمان رابطه به میزان 035/0 وجود دارد.
کلمات کلیدی : فقر تاب آوری خودپنداره چشم انداز زمان ناحیه 6 مشهد.