اثربخشی روان شناسی مثبت نگر بر انزوا در معلمان شاغل مقطع ابتدایی دارای ویژگی بدبینی شهرستان نمین

زهرا خادمی آستانه¹ حسین قمری کیوی² زهرا اخوی ثمرین³

1) کارشناسی ارشد مشاوره،گرایش مدرسه،دانشگاه محقق
2) استاد تمام دانشگاه محقق اردبیلی،دانشکده ی علوم تربیتی و روان
3) استادیار دانشگاه محقق اردبیلی،دانشکده ی علوم تربیتی و روان

محل انتشار : دومین همایش ملی روان درمانی ایران(incpuma2.ir)
چکیده :
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان شناسی مثبت نگر بر انزوا در معلمان شاغل مقطع ابتدایی دارای ویژگی بدبینی شهرستان نمین بود. پژوهش از نظر ماهیت کمی،از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع نیمه¬آزمایشی بود. جامعه ی آماری تحقیق،کلیه ی معلمان ابتدایی مردان و زنان شاغل دارای ویژگی انزوای ناشی از بدبینی شهرستان نمین بودند.حجم نمونه باتوجه به شغل پژوهشگر به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شد.حجم نمونه ی آماری،150 معلم شاغل ابتدایی شهرستان نمین بود که مشمول 75 مرد و 75زن بودند که از بین آنها فقط 44 نفر دارای ویژگی بدبینی بودند که با استناد به جدول کوهن 34 نفر به صورت تصادفی در دسترس به عنوان گروه کنترل و آزمایش انتخاب شدند که 17نفر از آنها مختلط از مرد و زن در گروه آزمایش و 17 نفر دیگر مختلط درگروه کنترل قرارگرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه مداخله¬ی آموزش روان شناسی مثبت نگر را به مدت 1 ساعت در هفته دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند.بعد از 8 جلسه،مولفه های پرسشنامه¬ی پارانویا به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده هادر بخش توصیفی به شاخص های مرکزی و پراکندگی پرداخت و در بخش استنباطی از آزمون های پارامتریک کولمو گروف اسمیرنوف و آزمون کوواریانس تک متغیره پرداخت.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. بنابراین بین روان شناسی مثبت گرا و کاهش انزوا در افراد دارای ویژگی بدبینی رابطه ی معنی داری وجود دارد(P<0/.5). پس در نهایت می¬توان نتیجه گرفت که بین روان شناسی مثبت نگر و آموزش بهترین مدل آن یعنی آموزش خودشکوفائی در کاهش انزوا افراد بدبین ارتباط معنی داری وجود دارد بنابراین می توان از آموزش روان شناسی مثبت نگر در کاهش انزوا ناشی از بدبینی و سایر مشکلات ناشی از بدبینی توسط مشاوران در کلینیک¬های مشاوره استفاده کرد.
کلمات کلیدی : روان شناسی مثبت نگر انزوا معلمان ابتدایی دارای ویژگی بدبینی