اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه

ایمان رضایی¹ مهریز شریفی²

1) کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران
2) کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران

محل انتشار : دومین همایش ملی روان درمانی ایران(incpuma2.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه شهر رودسر انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهر رودسر در سال 1400 تشکیل دادند از میان آنها 30 نفر از زنان مطلقه به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (کنترل و آزمایش) جایگزین شد. گروه آزمایش 8 جلسه درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی را دریافت نمودند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) استفاده شد. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آنالیز داده‌ها نشان داد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه اثربخش بود (05/0<P). بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، در مورد زنان مطلقه، متخصصان حوزه سلامت می‌توانند مداخله‌ی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی را به منظور بهبود بهزیستی روانشناختی در آنها مورد استفاده قرار دهند.
کلمات کلیدی : درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه.