نقش خودپنداره‏ی عمومی، خودپنداره‏ی آموزشگاهی و خودپنداره‏ی غیرآموزشگاهی در پیش‌بینی تقلب تحصیلی دانش‏آموزان

سمیرا نوری¹ مینو ابراهیم خلیلی²

1) کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی.آموزگار ابتدایی
2) کارشناسی علوم تربیتی

محل انتشار : دومین همایش ملی روان درمانی ایران(incpuma2.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودپنداره‏ی عمومی، خودپنداره‏ی آموزشگاهی و خودپنداره‏ی غیرآموزشگاهی در پیش‌بینی تقلب تحصیلی دانش‏آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‏ی آماری پژوهش را تمامی دانش‏آموزان دوره¬ی متوسطه¬ی دوّم شهر اردبیل در سال‏تحصیلی 01-1400 تشکیل می‏دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‏گیری دردسترس تعداد 150 دانش‏آموز ‏به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به تعطیلی مدارس و شیوع بیماری کرونا ، داده‌ها با استفاده از روش در دسترس و پاسخ دهی داوطلبانه دانش¬آموزان به پرسشنامه مجازی انجام شد. از پرسشنامه¬ی خودپنداره¬ی تحصیلی یسن‏چن و پرسشنامه¬ی تقلب تحصیلی فراست برای جمع‏آوری داده‏ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته‏ها نشان داد که بین خودپنداره‏ی عمومی، خودپنداره‏ی آموزشگاهی، خودپنداره‏ی غیرآموزشگاهی با تقلب تحصیلی دانش‏آموزان رابطه‏ی منفی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریباً 21 درصد از کل واریانس تقلب تحصیلی دانش‏آموزان براساس خودپنداره‏ی عمومی، خودپنداره‏ی آموزشگاهی و خودپنداره‏ی غیرآموزشگاهی قابل پیش‏بینی است. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که خودپنداره‏ی عمومی، خودپنداره‏ی آموزشگاهی و خودپنداره‏ی غیرآموزشگاهی از متغیرهای مرتبط با تقلب تحصیلی دانش‏آموزان ‏می‏باشند که نیازمند توجه و برنامه‌ریزی هستند.
کلمات کلیدی : خودپنداره‏ی عمومی خودپنداره‏ی آموزشگاهی خودپنداره‏ی غیرآموزشگاهی تقلب تحصیلی.