تاثیر زبان و ادبیات فارسی بر فرهنگ و ادبیات قدیم ترکیه

سید محمد رضی نژاد¹ شادی دل‌دارفرد²

1) دکتری زبانشناسی، معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه محقق اردبیلی
2) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته‌ی آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : دومین همایش ملی نگارش و ویرایش زبان فارسی (farsiuma2.ir)
چکیده :
اساس فرهنگ مشترک بین جوامع را زبان مورد استفاده‌ی آنها تشکیل میدهد، آنها می توانند تأثیر خود را بر جوامع دیگر با ویژگیهای زبانی و ادبیاتی مشترک، حفظ کنند. تداوم هر فرهنگ و انتقال آن به نسل ها و ملل دیگر بیشتر از طریق زبان صورت میگیرد. آثار ادبی و به تعبیری دیگر «ادبیات» گنجینه‌هایی هستند که میراث فرهنگی ملت‌ها را به آینده می‌رسانند و گذشته را روشن می‌کنند. در نتیجه، این یک واقعیت اجتناب ناپذیر است که زبانها متقابلاً تحت تأثیر قرار میگیرند. خصوصاً وقتی صحبت از زبان جوامعی با دو تمدن ریشهدار میشود، ابعاد تعامل برای تحقیقات بیشتر مناسب است. به عبارت دیگر، فرآوردههای ادبی نه تنها بیانگر شخصیت ادبی استادان ادبی است، بلکه عناصر و ویژگیهای زبانی مورد استفاده اساتید، واژگان و حتی ویژگیهای زبانی سایر تمدنها از نظر اصطلاحی و گامهای برداشته شده در جهت کنش متقابل و تثبیت بین زبانها نشان از رویکرد و تلاش آشکار در روند تاریخی است. همانطور که بلینسکی منتقد ادبی، نویسنده و فیلسوف مشهور روسی گفت، ادبیات بهترین بیان روح یک ملت از طریق زبان است. به عبارت دیگر، ادبیات با استفاده از زبان، چیزی از روح و عواطف به اثر هنری اضافه می‌کند و ضمن نزدیک‌تر کردن دو زبان به یکدیگر، نزدیکی، تشابه و تأثیرگذاری بین ادبیات را فراهم می‌کند (بلینسکی،2001ص. 97). در این پژوهش به تعامل زبانهای ترکی و فارسی در روند تاریخی پرداخته شده و سهم اصلی زبان و ادبیات فارسی در توسعه زبان ترکی به ویژه ویژگیهای تعامل در ادبیات دیوان تبیین میشود.
کلمات کلیدی : زبان فرهنگ ادبیات