استحسان سماع در طریقت شیخ‌ صفی‌الدین اردبیلی با تکيه بر کتاب صفوة‌الصفای ابن‌بزاز اردبیلی

ثریا کریمی¹ رامین محرمی²

1) دانش آموختة دکتری دانشگاه محقق اردبیلی
2) استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : دومین همایش ملی نگارش و ویرایش زبان فارسی (farsiuma2.ir)
چکیده :
استحسان سماع، یکی از ارکان طریقت شیخ صفی محسوب می‌شود. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی به تبیین جایگاه سماع در طریقت شیخ‌ صفی‌الدین اردبیلی و مرشدش شیخ زاهد گیلانی پرداخته می‌شود و با هدف روشنگری زوایای عرفانی قرن هشتم هجری، خصوصیات و ویژگی‌ها و آداب و رسوم حاکم بر سماع این دوره، بر مبنای کتاب صفوة‌الصفای ابن‌بزاز اردبیلی مورد بررسی قرار می‌گیرد. شیخ صفی محافل سماع را میدان مردان خدا می¬داند و معتقد است: در هنگام سماع، فیض الهی به دل فرود می‌آید و نصیبی از این فیض نیز به مکان سماع می‌رسد. او با آیات قرآن و ابیات عرفانی به وجد و ذوق می‌آمد؛ اشعار عطار و مولانا آن‌چنان تأثیر ژرفی بر روی شیخ صفی می‌گذاشت که با این اشعار صاحب وقت شده و به سماع می‌پرداخت.
کلمات کلیدی : سماع شیخ‌ صفی‌الدین اردبیلی شیخ‌ زاهد گیلانی صفوة‌الصفا عرفان.