حقوق کولبران و وظایف دولت در قبال آنها

صباح محمدی¹

1) کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران

محل انتشار : دهمین کنفرانس بین المللی علوم انسانی واجتماعی وسبک زندگی (https://hslconf.ir/)
چکیده :
این پژوهش که از نوع مطالعات علمی پژوهشی بوده و با‌ استفاده از مـنابع کتابخانه‌ای صورت پذیرفته است، وضعیت کولبران را مورد بررسی قرار‌ داده و با تبیین حقوق‌ بـنیادین‌ آنها در پی بررسی میزان تـحقق حـقوق شهروندی نسبت به این گروه از شهروندان می‌باشد. کولبر به فردی گفته می‌شود که در قبال دریافت مزد اقدام به حمل و نقل کالاهای تجاری‌ دردو طرف مرز ایران و عراق کرده و از این طریق امرار مـعاش می‌نماید. کولبری که نتیجه محرومیت مناطق مرزی غرب کشور، بی کاری و فقر بسیاری از مرزنشینان است، شغلی به غایت دشوار‌ و غیر‌ استاندارد است و خسارات مادی و معنوی بسیاری را بر کولبران تحمیل می‌نماید. طـبق آمـوزه‌های حقوق بشر و شهروندی، انسان‌ها به صرف انسان بودن دارای حقوق ذاتی هستند که در هیچ شرایطی نباید‌ نادیده‌ گرفته شود. معاهدات بین المللی و قوانین داخلی هر کشوری، این حقوق بنیادین را شناسایی کـرده و دولتـ¬ها را متعهد و مکلف به ایجاد زمینه‌های مناسب جهت تحقق آن می‌دانند. کولبران برای گذران یک زندگی حداقلی به ناچار تن‌ به‌ بردگی‌ نوین می‌دهند. این در حالی‌ است‌ که‌ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دولت را مکلف به تأمین تمام نیازهای اساسی مـلت، از جـمله؛ ایـجاد شغل مناسب با کرامت‌ و حـیثیت‌ افـراد‌ مـی‌داند. این مقاله‌ با‌ بررسی پدیده کولبری بر این باور است که کولبری نتیجه عدم تحقق بسیاری از این حقوق نسبت بـه سـاکنان مناطق مرزی غرب کشور است.
کلمات کلیدی : کولبری حقوق شهروندی‌ قانون اساسی وظایف دولت