مروری بر روش های حل اختلاف در حقوق خانواده ایران و مزایا و معایب احتمالی آنها

هادی ملک¹

1) مدرس گروه حقوق دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان

محل انتشار : اولین همایش ملی آینده پژوهی در فقه، حقوق و علوم سیاسی(ayandeuma.ir)
چکیده :
پیدایش روش های حل اختلاف در حقوق خانواده ایران تحولی چشمگیر در تاریخ حقوقی ایران است. این روش‌ها، مانند میانجیگری، داوری و سازش، جایگزینی برای دادرسی‌های سنتی دادگاه ارائه می‌دهند که امکان حل و فصل اختلافات خانوادگی را به شیوه‌ای کارآمدتر و مقرون به صرفه‌تر دارد. با این حال، اجرا و تأثیر آنها بر هنجارها و ارزش های قانونی همچنان موضوع بحث است. این مقاله به بررسی جامع روش های حل اختلاف در حقوق خانواده ایران و مزایا و معایب احتمالی آنها می پردازد. این مطالعه تاکید می‌کند که در حالی که این روش‌ها طیفی از مزایای بالقوه را پیشنهاد می‌کنند، از جمله حل سریع‌تر و مؤثرتر تعارض، حفظ حریم خصوصی بیشتر، و کاهش هزینه‌ها، ممکن است عدم تعادل قدرت موجود را تداوم بخشند و حقوق گروه‌های به حاشیه رانده شده مانند زنان، کودکان را محدود کنند. و این مطالعه تاکید می‌کند که حمایت‌ها و حرمت گروه‌های به حاشیه رانده شده باید در رأس هر اصلاح قانونی باشد و با توصیه‌های عملی برای دسترسی بیشتر و عادلانه‌تر کردن این روش‌ها به پایان می‌رسد. یافته‌ها از نیاز به توسعه روش‌های حل اختلاف فرهنگی مناسب، ارائه کمک‌های حقوقی و حمایت گسترده، و اطمینان از برخورداری قضات و کارکنان دادگاه از مهارت‌ها و دانش لازم برای رسیدگی مؤثر به پرونده‌های مربوط به گروه‌های حاشیه‌نشین حمایت می‌کنند.
کلمات کلیدی : روش های حل اختلاف- گروه های حاشیه نشین- کمک های حقوقی- بی طرفی- محرمانه بودن- شفافیت-