تئوری های حقوق گردشگری بین المللی و صلاحیت کیفری

امیرعباس علیزاده¹ علیرضا داداش زاده²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم¬شهر، قائم¬شهر، ایران
2) استادیار گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم¬شهر، قائم¬شهر، ایران (نویسنده پاسخگو)

محل انتشار : اولین همایش ملی آینده پژوهی در فقه، حقوق و علوم سیاسی(ayandeuma.ir)
چکیده :
حقوق بین¬الملل هنوز فاقد مقررات الزام¬آور در حوزه گردشگری است اما می¬توان از قواعد عام و نرم مرتبط با حقوق بیگانگان و گردشگری، قواعد و اصولی را استخراج نمود که در حقوق گردشگری نیز قابل استناد باشد. پژوهش تحلیلی- توصیفی حاضر نشان می¬دهد مفهوم حق بر تفریح که در اسناد حقوق بشر شناسایی شده است؛ توسعه یافته و شامل حق بر گردشگری نیز می¬شود، اما ورود به سرزمین دولت غیر متبوع، مستلزم رعایت ملاحظات داخلی آن کشور است که باید بدون هرگونه تبعیض اعمال شود. اصل رفتار متقابل تا جایی که به نقض حقوق بنیادین منجر نشود، اصل آزادی و استثنا تلقی شدن محدودیت ورود اتباع خارجی در چارچوب حق آزادی رفت و آمد، بر استدلال¬های مربوط به اثبات حق گردشگری افزوده است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می¬دهد که حقوق بین¬الملل موجود گردشگر را به عنوان بیگانه و فارغ از معاهدات دوجانبه حمایتی، موضوع و مستحق حقوق بنیادین بشری می¬داند.
کلمات کلیدی : حق گردشگری حقوق بین الملل صلاحیت کیفری.