رَهْ نگاشتِ گسترۀ «مِهْ داده» در الگووارۀ «اُتودیپلماسی»

سید جلال دهقانی فیروزآبادی¹ سعید چهرآزاد²

1) استاد تمام روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی تهران
2) فوق دکترا روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی تهران

محل انتشار : اولین همایش ملی آینده پژوهی در فقه، حقوق و علوم سیاسی(ayandeuma.ir)
چکیده :
پیشرفت فناوری¬های نوظهور در زمینه کلان داده، موجب تلاش¬هایی برای ساخت پارادایم جدیدی در ادبیات مطالعات دیپلماتیک شده است. ماحصل زیست انسان در این جهان موازیِ مجازی، تولید پیوسته و جاودانۀ میلیاردها ردپای دیجیتالی در کسری از ثانیه و ظهور بیگ¬دیتا است. این قابلیت، چالش¬های اساسی زیادی را در خصوص مطالعات تئوریک با اصول دیپلماتیک ایجاد کرده است. مقاله پیش رو به‌خصوص توانایی کلان¬داده¬ها در خصوص حمایت و حفاظت از منافع دیپلماتیک و پیگیری منافع و اهداف ملی از این طریق را مورد بررسی قرار می¬دهد. مخالفان ماشین¬های یادگیری بر این اعتقاد هستند که این مکانیسم¬های پسابشری نمی¬توانند مانند انسان تصمیم بگیرند، قضاوت کنند و درک محیط¬های پیچیدۀ نظام بین¬الملل برایشان مشکل است؛ درنتیجه نمی¬توانند الزامات دولت-ملت¬ها برآورده کنند. در مقابل، طرفداران کاربرد ماشین¬های یادگیری ادعا می‌کنند قوانین در حال پیشرفت است و این پیشرفت ظرفیت تنظیم و کنترل این ماشین¬ها در پرتو قواعد دولت-ملت¬ها را دارد. این تحقیق به این نتیجه می-رسد که کلان داده و ماشین¬های یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی توانسته پارادایم جدیدی با عنوان «اُتودیپلماسی» را ایجاد نماید.
کلمات کلیدی : مه داده مطالعات دیپلماتیک اتودیپلماسی جهان موازی ماشین های خودکار.