خوانشِ ایرانی/اسلامی از مناسباتِ هوش مصنوعی و سیاست خارجی به عنوان الگوی پیشرفت

سید جلال دهقانی فیروزآبادی¹ سعید چهرآزاد²

1) استاد تمام روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی تهران
2) فوق دکترا روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی تهران

محل انتشار : اولین همایش ملی آینده پژوهی در فقه، حقوق و علوم سیاسی(ayandeuma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با اتکاء به این مفروض که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دیگر و صرفا با رهیافت¬های کلاسیک، جریان اصلی، مادی¬گرایانه و عینیت¬محورانه قابل تفسیر، تبیین و مطالعه نمی-باشد، درصدد تجزیه و تحلیل و واکاوی نقش مفهومِ بین¬الاذهانی «هوش مصنوعی و کلان¬داده» در تکوین و شکل¬گیری دیپلماسی رایانشی و سیاست خارجی الگوریتمی جمهوری اسلامی ایران- برای اولین بار در ایران- می¬باشد. لذا سوال اصلی نوشتار این است که هوش مصنوعی چه نقشی بر تکوین و شکل¬گیری دیپلماسی رایانشی و سیاست خارجی الگوریتمی جمهوری اسلامی ایران داشته است؟ فرضیه کار نیز بدین صورت تدوین شده است که به نظر می رسد مولفه های هوش مصنوعی اساسِ تکوین دیپلماسی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره¬ی فوران داده¬ها را شامل می¬شود. در این راستا تحقیق حاضر می کوشد تا نشان دهد بایسته¬ها و مولفه¬های کلان¬داده در بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران صرفا در مولفه های خاص جریان اصلی در روابط بین¬الملل یافت نمی شود، بلکه در درون زمانه و زمینه موسوم به کلان داده، شاخص¬های شکل گرفته از پارادایم اُتومدرنیسم نیز در تکوین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نقش به سزایی دارند. همچنین تحقیق فراروی مبتنی روش توصیفی و تحلیلی می باشد و در جمع آوری اطّلاعات از روش کتابخانه‌ای و اسنادی و بهره¬گیری از سایت‌ها و مجلات چاپی و الکترونیکی و در مورد ابزار مورد استفاده نیز از فیش¬برداری استفاده شده است.
کلمات کلیدی : رهیافت ایرانی/اسلامی سیاست خارجی جمهوری اسلامی هوش مصنوعی کلان داده.