مطالعه تطبیقی نحوه و شرایط انتخابات و صلاحیت نهاد های حکومتی در ایران و فرانسه

نگین رضازاده¹

1) دانشجوی حقوق

محل انتشار : اولین همایش ملی آینده پژوهی در فقه، حقوق و علوم سیاسی(ayandeuma.ir)
چکیده :
حقوق اساسی جمهوری اسالمی ایران مجموعه ای است که با الهام از بارقه های خردمندانه اسالمی ،به ویژه اصل خدادادی و غیر قابل سلب حاکمیت مردم بر تعین سرنوشت اجتماعی و سیاسی خود 1 میتواند راهبری ارشادی الزم را در جهت احقاق بهتر حقوق مردم داشته باشد. حکومتهای مردمی با ابتکار عمل و مشارکت مستقیم یا با واسطه مردم در اداره امور جامعه ای است که در آن زندگی میکنند.این شیوه اداره ی امور تحت عنوان » دموکراسی«2 و از طریق انتخابات در همه جا متداول شده است3 . آزادی در علم حقوق جلوه ای حکیمانه به خود میگیرد و با قرار گرفتن در مجاری حق و تکلیف آرمان عدالت را نوید میدهد.حقوق اساسی بشر آزادی و حضور واقعی و متکبر مردم در صحنه سیاست است تا با قصد محو طاغوت و مهار سرکشی های زمامداری،زمام امور را در دست گیرند و حاکم بر مقدرات خویش شوند.4 اندیشه های اخالقی بر پایه حقوق بشر یعنی مفهومی برگرفته از قرن روشنفکرانی مثل مونتسکیو و روسو به عنوان الهام بخشان انقالب 1871 فرانسه در اعالمیه حقوق بشر فرانسه تجلی یافت و در قرن بیستم جامعه بین المللی نیز به این جریان فکری پیوست،به گونه ای که اعالمیه جهانی حقوق بشر در سال 1147 در سال های بعد از جنگ جهانی دوم و سقوط نازیسم در سازمان ملل متحد تصویب شد.در سالهای پس از تصویب این اعالمیه در جهت تکمیل آن پیمان های مربوط به حقوق شهروندی و سیاسی منعقد شد که به بیان یک سری حقوقی می پردازند که همگی به عنوان بخشی از کرامت انسانی و نیز مبارزه با سرکوبگری ارزیابی شده اند.رای گیری عمومی ،مردم ساالر بودن نهادها از جمله این حقوق اند و دولتها متعهد گردیده اند تا این حقوق را محترم شمارند و در طول سالیان بسیار،مطلق گرایی و خودکامگی نظام پادشاهی، جای خود را به حاکمیت مردم بر مردم داده است.
کلمات کلیدی : حقوق اساسی_حاکمیت ملت_مجلس نمایندگان _ انتخابات