بررسی مؤلفه¬های رئالیسم در آثار شاعران سبک خراسانی با تکیه بر اشعار رودکی سمرقندی و فرخی سیستانی

سحر نجفی پر¹

1) دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی،

محل انتشار : کنفرانس بین المللی پژوهش های کاربردی در علوم انسانی، اقتصاد، مدیریت و حسابداری(icrhema.com/1st)
چکیده :
سبک خراسانی با شاعرانی چون رودکی و فرخی سیستانی، دارای ویژگی¬هایی همچون سادگی الفاظ، روانی فکر، خالی بودن از تخیلات دور از ذهن، کم بودن واژه¬های عربی و خصوصاً واقع‌نگری در توصیفات است که به‌منزله یکی از بارزترین خصوصیات بیانی این دو شاعر است. توصیفات جزئی و دقیق این شعرا که همراه با نگرشی واقعیت محور و با بهره‌گیری از معنای قاموسی کلمات و ترجیح قطب ارجاعی زبان بر قطب عاطفی آن، صورت می‌پذیرد و از تمثیل‌های دور از تصور خالی است چشم‌اندازی طبیعی و واقعی از دنیای پیرامون شاعر به دست می-دهد.هدف از نگارش این مقاله بررسی مؤلفه¬های رئالیسم در آثار شاعران سبک خراسانی با تکیه بر اشعار رودکی سمرقندی و فرخی سیستانی است. روش تحقیق به‌صورت توصیفی- تحلیلی است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که واقع¬گرایی در صور خیال این شاعران موجب بسامد بالای تشبیه، خصوصاً تشبیهات ساده و حسی، نسبت به سایر صور خیال است. بررسی درون‌مایه اجتماعی این اشعار حاکی از آن است که شاعران مزبور اقبال چندانی به نشان دادن وضعیت زندگی مردم عادی ندارند، بلکه عمدتاً بر فضای دربار متمرکز هستند. از سوی دیگر، زندگی خود شاعر در شعر او انعكاس دقیقی دارد و بیانگر نوع زندگی درباری است، به صورتی که دستیابی به خواسته¬های مختلف را میسر می¬ساخته است.
کلمات کلیدی : رئالیسم سبک خراسانی طبیعت¬گرایی درون‌مایه اجتماعی.