نگرشی نو به معماری سالمندی در ایران

پری ابراهیمی¹ علی شهسوار²

1) دانشجویی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه غیر انتفاعی ارم شیراز،
2) 2. پژوهشگر دوره دکتر، هئت علمی ، تمام وقت ، گروه معماری ، واحد ارم ، دانشگاه غیرانتفاعی ، فارس ، ایران

محل انتشار : اولین کنگره بین المللی علوم، مهندسی و فن آوری های نو(secongress.com/1st)
چکیده :
بدون شک افزایش جمعیت سالمندان یکی از مهمترین چالش های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی در قرن بیست و یکم به شمار میرود و این چالش مهم مسئولان را بر آن میدارد که به کیفیت زندگی این افراد در خانه سالمندان که اغلب مورد غفلت واقع میشوند اهمیت بیشتری دهند. وقتی سکونت در سرای سالمندان ضرورت یابد، سالمند اغلب احساس طرد شدن و جدایی میکند. اگر سالمند احساس کند به خاطر ارزش کم و بهای اندک دور انداخته شده است، عکس العمل طبیعی فرد این است که دچار احساس منفی شود. این افراد اغلب احساس بی اهمیتی، بی علاقگی و بی مهری مینمایند. با توجه به تأثیر متقابل انسان، بر فضا و فضا بر انسان این مسأله پیش میآید که چگونه در خانه سالمندان میتوان حس تعلق به مکان را افزایش داد که مزایای آن آرامش، احساس امنیت و برگشت احساسات نابود شده و تغییر تلقی فرد و جامعه از این مکان هاست. در این راستا حفظ حرمت سالمندان چه در معنای اخلاقی چه در طراحی فضاهای معماری، ایجاد خانه ای به معنای واقعی کلمه نه تنها به معنای سایبان و پناهگاه بلکه از لحاظ روانی و اجتماعی، ایجاد شرایط برقراری روابط اجتماعی برای سالمندان در گرو طراحی محیطی برای آنان و ایجاد شرایط رفاهی، تفریحی و خلق محیطی پر شور در راستای شناخت نیازها و خواسته های آنها، راه کردهایی است که به فعال ماندن این قشر یاری می رساند.روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی است و به لحاظ ماهیتی، پژوهشی توصیفی_تحلیلی میباشد. برای تجزیه و تحلیل این اطلاعات از روش کمی و کیفی، استفاده شده و جمع آوری اطلاعات نیز با استفاده از داده های حاصل از روش های کتابخانه ای انجام شده است.
کلمات کلیدی : کانون سالمندان نور سالمند رنگ معماری