جایگاه شوراهای اسلامی در نظام جمهوری اسلامی ایران
جایگاه شوراهای اسلامی در نظام جمهوری اسلامی ایران
صباح محمدی1
1) کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران
محل انتشار :
دوازدهمین همايش ملي پژوهش هاي مديريت و علوم انساني در ايران(https://www.6iicmo.com/fa/)
چکیده :
شايد بتوان پيشينه شوراها در ایران را به نهادي چون انجمن هاي بلديه در عصر مشروطه رساند. به عبارت ديگر يكي از نخستين قوانين مصوب مجلس شوراي ملي ، قانون بلديه است كه در سال 1325 قمري برابر با 1286 خورشيدي به تصويب رسيد.با آغاز دوره پهلوي ها ، قانون انجمن هاي بلديه يا همان انجمن هاي ايالتي و ولايتي دستخوش تغييرات مهمي شد تا جايي که انتخاب شهرداري ها از دست شوراها گرفته شده و به دست دولت مي افتاد و عملاً بسياري از وظايف انجمن ها نيز از اختيار آنان خارج مي شد .
با پيروزي انقلاب اسلامي اصل ششم ، هفتم و اصول يكصدم الي يكصد و ششم قانون اساسي موضوع شوراهاي اسلامي به عنوان يكي از اركان نظام جمهوري اسلامي ايران مطرح و تثبيت گرديد.. اولين قانون شوراهاي اسلامي كشور در سال 1361 از تصويب مجلس شوراي اسلامي گذشت. پس از آن اين قانون در 5 نوبت دستخوش تغييرات و اصلاحاتي گرديد و نهايتاً آخرين اصلاح آن در پنجمين دوره مجلس شوراي اسلامي در سال 1375 انجام شد.
به دنبال آن با مساعد شدن اوضاع و شرايط براي تشکيل شوراهاي اسلامي شهر و روستا ، در 17 اسفند سال 1377 اولين دوره انتخابات سراسري شوراهاي اسلامي كشور برگزار گرديد و نهايتاً حدود 200 هزار نفر از منتخبين مردم جهت اداره امور شهرها و روستاهاي كشور به عنوان عضو شوراي اسلامي شهر يا روستا برگزيده شدند .
کلمات کلیدی :
شوراهای اسلامی
جمهوری اسلامی
قانون
امام ورهبری
خدمت