نگاهی گذرا به تاریخچه شوراهای اسلامی در ایران معاصر

صباح محمدی ¹

1) کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران

محل انتشار : دهمین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی،مطالعات اجتماعی و فرهنگی(https://www.epsconf.ir/fa/)
چکیده :
شايد بتوان پيشينه شوراها در ایران را به نهادي چون انجمن هاي بلديه در عصر مشروطه رساند. به عبارت ديگر يكي از نخستين قوانين مصوب مجلس شوراي ملي ، قانون بلديه است كه در سال 1325 قمري برابر با 1286 خورشيدي به تصويب رسيد.با آغاز دوره پهلوي ها ، قانون انجمن هاي بلديه يا همان انجمن هاي ايالتي و ولايتي دستخوش تغييرات مهمي شد تا جايي که انتخاب شهرداري ها از دست شوراها گرفته شده و به دست دولت مي افتاد و عملاً بسياري از وظايف انجمن ها نيز از اختيار آنان خارج مي شد . با پيروزي انقلاب اسلامي اصل ششم ، هفتم و اصول يكصدم الي يكصد و ششم قانون اساسي موضوع شوراهاي اسلامي به عنوان يكي از اركان نظام جمهوري اسلامي ايران مطرح و تثبيت گرديد.. اولين قانون شوراهاي اسلامي كشور در سال 1361 از تصويب مجلس شوراي اسلامي گذشت. پس از آن اين قانون در 5 نوبت دستخوش تغييرات و اصلاحاتي گرديد و نهايتاً آخرين اصلاح آن در پنجمين دوره مجلس شوراي اسلامي در سال 1375 انجام شد. به دنبال آن با مساعد شدن اوضاع و شرايط براي تشکيل شوراهاي اسلامي شهر و روستا ، در 17 اسفند سال 1377 اولين دوره انتخابات سراسري شوراهاي اسلامي كشور برگزار گرديد و نهايتاً حدود 200 هزار نفر از منتخبين مردم جهت اداره امور شهرها و روستاهاي كشور به عنوان عضو شوراي اسلامي شهر يا روستا برگزيده شدند .
کلمات کلیدی : شوراهای اسلامی تاریخ معاصر مشروطه انجمن شهر قانون