بهره گیری از رویکرد انرزی پایدار در معماری بومی (بر اساس شاخص ماهونی دز شهر کاشان)اردیبهشت 1395

سحررسمی¹ بهاره روشنی²

1) استاد دانشگاه
2) دانشجو

محل انتشار : اولین کنفرانس معماری وانرژی(AEC.Jaukashan.ac.ir)
چکیده :
آنچه در بافت قدیمی شهرهای ایران، به خصوص در حاشیه کویر می تواند در صرفه جویی مصرف انرژی موثر باشد، اصول معماری سنتی منطبق با اقلیم است. در این مقاله کوشش می شود تا ابتدا از مفهوم توسعه پایدار در غالب شاخص ماهونی و نظریه انرژی در معماری سنتی بهره گیری شود. بنابراین جهت استفاده از انرژی های طبیعی، هماهنگ نمودن محیط زیست با شرایط اقلیمی حاکم بر آن اولین قدم محسوب می شود و یا به عبارتی شرط لازم برای بهره گیری از شرایط طبیعی منطبق با ساختمان است. هدف اصلی این مقاله معرفی معماری منطبق با اقلیم گرم و خشک ایران و نیز استفاده از معماری بومی در راه رسیدن به معماری پایدار می باشد. این مقاله در پی آن است که بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را بر اساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد. لذا ایران به علت موقعیت جغرافیایی و اقلیمی می تواند با در نظر گرفتن عوامل دیگر مانند اقتصاد، عدم وابستگی و با بهره گیری از انرژی های طبیعی مانند خورشید و باد و .... به صرفه جویی در مصرف انرژی در محیط زیست خود برسد. معماری بومی اغلب به عنوان یک سنت بومی و محلی منتقل می شود. در مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بهره گیری از روش های معماری بومی در صرفه جویی انرژی در راستای اهداف توسعه پایدار پرداخته می شود.
کلمات کلیدی : توسعه پایدار معماری سنتی طراحی معماری صرفه جویی انرژی شاخص ماهونی