اثربخشی میانجی ناگویی هیجانی با وابستگی عاطفی و اضطراب اجتماعی

رویا عیدی¹ زینب کاظمی²

1) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، موسسه آموزش عالی کاویان، موسسه آموزش عالی کاویان، مشهد، ایران،
2) کارشناس روانشناس عمومی، موسسه غیرانتفاعی امام رضا علیه السلام، مشهد، ایران.

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی تحقیقات پیشرفته در مدیریت و علوم انسانی مونیخ، آلمان(huconf.com/3rd)
چکیده :
چکیده-در این پژوهش به روش کتابخانه‌‌ای و کمی ‌‌‌به « نقش ناگویی هیجانی در ارتباط با وابستگی عاطفی و اضطراب اجتماعی» پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصلی جاری (1401) می‌باشد که از کل جامعه 12327 نفری در مقطع لیسانس در 13 دانشکده می‌باشند. وجود نداشته باشد. ملاک انتخاب در نمونه‌‌‌گیری عبارتند از مقطع کارشناسی و عدم بیماری. تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه‌‌‌گیری کوکران تعداد 372 نفر می‌‌‌باشند که به تفکیک تعداد دانشجویان هر دانشکده از طریق نمونه‌‌‌گیری تصادفی انتخاب خواهند شد. روش نمونه‌‌‌گیری بر مبنای دانشکده‌‌‌‌های موجود در دانشگاه از طریق روش نمونه‌‌‌گیری خوشه‌‌ای می‌‌‌باشد. برای سنجش رابطه بین متغیر‌‌‌‌ها در این پژوهش از سه پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو و همکاران، (1994) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک (1996) و پرسشنامه وابستگی عاطفی روبرتو همکارن (1977) استفاده شد. پرسشنامه‌‌‌‌‌‌ها در طیف چند سطحی لیکرت طراحی شدند و آزمودنی که بعد از تکمیل گوی‌‌‌‌های پرسشنامه، داده‌‌‌‌‌‌ها در نرم‌‌افزار spss25 مورد تحلیل قرار گرفت.
کلمات کلیدی : ناگویی هیجانی وابستگی عاطفی اضطراب اجتماعی اضطراب.