آسایش حرارتی و راههای دستیابی به آن در فضای نیمه باز مجتمع های مسکونی

دانیال گشایشی¹ سیدمجید مفیدی شمیرانی² محسن طبسی³

1) پژوهشگر دکترای معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد، ایران.
2) دانشیار طراحی شهری و معماری پایدار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.
3) دانشیار، گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
مطالعات آسایش حرارتی از آن جهت اهمیت دارند که مهندس طراح را به استفاده از روشهای غیرفعال و استفاده حداقلی از روشهای فعال برای ایجاد راحتی در ساختمان راهنمایی میکند. به دلیل بالاتر بودن ارزش اقتصادی فضاهای بسته نسبت به فضاهای باز و نیمه باز و با توجه به الگو برداری های شتاب زده و فاقد تأمل از الگوهای غربی، سطح فضاهای باز و نیمه باز در فضاهای مسکونی، به خصوص در الگوهای آپارتمانی، کاهش یافته است. در نتیجه کاهش ارتباط انسان با محیط طبیعی پیرامون، امنیت روانی انسان به مخاطره افتاده و انرژی و سلامت انسان تا حد زیادی تحت تأثیر قرار گرفته است. در این مقاله مروری سعی شده که بیشتر به معرفی راههای دستیابی به آسایش حرارتی پرداخته شود تا از این بین بهترین راه را که به کمک طراحی معماری می آید و میتوان آسایش حرارتی را در فضای نیمه باز مجتمع های مسکونی شهر مشهد تجربه نمود، یافت. بنابراین مقاله حاضر بر پایه یک رویکرد مروری – تحلیلی شامل مطالعات کتابخانه ای، به بررسی عوامل دستیابی به آسایش حرارتی میپردازد. نتایج نشان میدهدکه ایجاد سایبان و تعیین طول آن در جهات مختلف با توجه به زاویه تابش آفتاب به دلیل طراحی آسان ، سرعت عمل و سهولت احداث و ویژگیهای حرارتی خاصی که دارند بخصوص برای استفاده در فضای نیمه باز اقلیم های خشک مناسب هستند و سبب سایه اندازی موثر در محیط و افزایش آسایش حرارتی ساکنین مجتمع های مسکونی میشوند.
کلمات کلیدی : فضای نیمه باز مجتمع های مسکونی آسایش حرارتی