بررسی الگوها برای طراحی باغ ایرانی معاصر با رویکرد منظر بومی

مائده هاشم پور¹ حسنا ورمقانی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر، گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
2) استادیار گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران. (نویسنده مسئول).

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
مفهوم فرهنگ و طبیعت که جدای از یکدیگر تفسیر می شوند به گونه ای مکمل یکدیگر و در رابطه با هم عمل می کنند. هویت فرهنگی افراد تحت تأثیر محیط پیرامون آنها شکل می گیرد و خیلی اوقات آثار و آفریده های زیبای دست ساز بشر موجب دلپذیر شدن محیط می شود و از این طریق طبیعت تحت تاثیر فرهنگ قرار می گیرد. توجه به حفظ آثار بومی و بررسی آنان نه تنها نیازی فرهنگی است بلکه پاسخگوی نیازها و راه حلی در جهت تداوم آن آثار است. استان ساوه اکنون به دلایل متعدد رویکرد بومی خود را حفظ کرده و به تبع آن از تغییرات اساسی مصون مانده و هنوز تداوم آنها دراستان از بین نرفته است. هدف از پژوهش حاضر آن است که با بررسی و شناسایی ساختار باغ ها و بازآفرینی آن ها و همچنین با حفظ معماری بومی راهکارهایی برای برقراری ارتباط از دست رفته بین انسان، هنرهای بومی، طبیعت و فرهنگ در شهر ساوه پیشنهاد دهد. بر این اساس هدف نخستین مقاله حاضر را بایستی رویکرد بازخوانی باغ های ایران برای رسیدن به الگوهایی به شمار آورد تا با استفاده از آن به دیگر هدف تحقیق که اعمال نیازهای حاضر بر این الگوها جهت طراحی باغ معاصر دست پیدا کرد.
کلمات کلیدی : باغ باغ ایرانی منظر معاصر منظر بومی.