تعیین ریسک سلامت فلز سرب در عضله کپور معمولی (Cyprinus carpio) تالاب بین المللی هامون

ساحل پاکزادتوچایی¹ عبدالعلی راهداری² علی خسروانی زاده³

1) استادیار گروه پژوهشی اکوسیستم های طبیعی، پژوهشکده تالاب بین المللی هامون، پژوهشگاه زابل، زابل، ایران.
2) استادیار گروه پژوهشی شیلات، پژوهشکده تالاب بین المللی هامون، پژوهشگاه زابل، زابل، ایران.
3) استادیار گروه پژوهشی شیلات، پژوهشکده تالاب بین المللی هامون، پژوهشگاه زابل، زابل، ایران.

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
افزایش فعالیت های انسانی در بخش صنعت و کشاورزی، موجب افزایش اجتناب ناپذیر غلظت فلزات سنگین در اکوسیستم های آبی و درنتیجه تجمع آن در بافت های موجودات آبزی می شود. درنتیجه امکان آلوده شدن آنها از قبیل ماهیان به فلزات سنگین وجود داشته و موجب آلوده شدن احتمالی مصرف کننده می شود. ماهی کپور معمولی در زمان پرآبی تالاب هامون، صید شده و توسط مردم منطقه مصرف می شود. ازآنجاییکه منشأ آب این تالاب از رودخانه هلمند در کشور افغانستان است و منابع آب تأمین کننده رودخانه هلمند در این کشور از زمین های کشاورزی عبور می کند، درنتیجه احتمال افزایش غلظت برخی عناصر در بافت ماهی وجود دارد. لذا در تحقیق حاضر، غلظت فلز سرب در بافت عضله کپور معمولی صید شده در زمان پرآبی تالاب هامون، اندازه گیری شد. بر اساس نتیجه حاصل ازANOVA، غلظت فلز سرب (Pb) در بین سه بخش تالاب، معنی دار بود. طوریکه بخش صابوری بیشترین غلظت سرب را دارا بود (p<0.05). در عین حال، غلظت Pb از استاندارد WHO و FAO پایین تر بود. همچنین بر اساس شاخص EDI و CRlim، این فلز، مصرف ماهی برای کودکان و بالغین آسیبی به همراه نخواهد داشت.
کلمات کلیدی : استاندارد هلمند صابوری پوزک.