تبیین مفهوم شهر در حکمت ملاصدرا و حکمت ایرانی-اسلامی

یوسف بهاری¹ حسن حکمت نیا²

1) دانشجوی دکتری تخصص جغرافیا و برنامه ریزی شهری تهران، پیام نور، تهران، ایران
2) دانشيار گروه جغرافيا، دانشگاه پيام نور، رضوانشهر (صدوق)

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
شهرسازی به عنوان مبحثی که بیانگر تاثیر متقابل انسان، فرهنگ، روش زیست و محیط زندگی بر یکدیگر است. در رسیدن به اهداف جامعه اسلامی برای هویت مندی و اعتلای فرهنگ و اخلاق مردم نقش مهمی بر عهده دارد. در همین راستا دستیابی به الگویی اسلامی- ایرانی با توجه با آموزه های اسلامی و ایرانی از اهمیت بالایی برخوردار است. آثار طراحی شهری در گوشه و کنار گستره وسیع ایران زمین بازگوکننده سال ها تفکر، تعقل، تبلور و تجلی آداب و رسوم و فرهنگ ایرانی اسلامی ساکنان این سرزمین می باشند. می توان ادعا نمود هر دسته از این آثار در گوشه و کنار این سرزمین بزرگ برای خود مکتبی منحصر به فرد است. هر یک از این مکاتب قابلیت هایی برای بازآموزی دارد. بدیهی است که کشور ایران با پشتوانه تاریخی کم نظیر، باید از چنین غنای طراحی برخوردار باشد. گسیختگی نا آگاهانه از فرهنگ غنی شهری و معماری ایرانی بیشتر تحت تأثیر تبلیغات گسترده رسانه های تخصصی غرب و به دنبال آن مدرنیسم است. در این مقاله با روشی توصیفی تحلیلی موضوع از طریق تحلیل محتوای متون و اسناد موجود انجام پذیرفته است. در این راستا پس از مرور مکتب ملاصدرا به تبیین مولفه های شهرسازی ایرانی- اسلامی شده است.
کلمات کلیدی : حکمت ملاصدرا ایرانی-اسلامی