تعیین مسیر یکپارچه دوچرخه سواری با توجه به محدودیت های بزرگراهی

مصطف سعیدی¹ مرتضی صادقی² فوزیه سرکنی³

1) دانشجو دکتری عمران گرایش حمل و نقل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز ایران تهران
2) کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری گرایش آمایش شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز ایران تهران
3) کارشناسی ارشد زیست شناسی گرایش فیزیولوژی جانوری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ایران تهران

محل انتشار : هشتمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا(8icrsie.com)
چکیده :
یك شبكه دوچرخه سواري ايمن كه ارتباط بين ساختمان ها و مقاصد را از طريق كوتاه ترين مسير در محدوده توسعه مناطق تحت پوشش ايستگاه ها ايجاد مي كند، از ويژگي هاي اساسي TODاست. اين هدف به وسيله معيار( 2 .A.1شبكه دوچرخه سواري) اندازه گيري شده است. بسته به سرعت وسايل نقليه، انواع مختلفي از پيكربندي دوچرخه سواري ايمن مي تواند بخشي از شبكه باشد. مسيرهاي جداگانه براي دوچرخه، هنگامي كه سرعت وسايل نقليه از 15 km/hتجاوز مي كند مورد نياز است. نشانه گذاري مسير اشتراكي، هنگامي كه سرعت مجاز وسايل نقليه بين 15تا 35كيلومتر بر ساعت ( 15و 25 مایل در ساعت) است، پيشنهاد مي شود. خيابان ها و مكان هاي عمومي اشتراكي كه مجاز به استفاده از وسايل نقليه (شامل دوچرخه سواري) با سرعت كمتر از 15کیلومتر در ساعت هستند، مي توانند بدون علامت باقي بمانند.
کلمات کلیدی : دوچرخه مداری حمل و نقل سبز مسیر یکپارچه شهرتهران