ارزیابی معیار فشردگی در ناحیه بندی TOD شهر تهران

مصطف سعیدی¹ مرتضی صادقی² فوزیه سرکنی³

1) دانشجو دکتری عمران گرایش حمل و نقل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز ایران تهران
2) کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری گرایش آمایش شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز ایران تهران
3) کارشناسی ارشد زیست شناسی گرایش فیزیولوژی جانوری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات ایران تهران

محل انتشار : هشتمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا(8icrsie.com)
چکیده :
زمانيكه كلانشهرها با معضل ترافيك مواجه ميشوند، نبايد انتظار داشت كه با راهحلهايي در سطحِ مديريت پليسيِ ترافيك، بهينهسازي زمانبندي چراغها، افزايش سطح معابر، احداث پل و تونل، پيوست ترافيك طرحها، طرحهاي ترافيكي متعدد و ... بتوان مساله ترافيك را حل كرد. زيرا سطح زيرينِ زنجيرهي علّي مساله ترافيك را خودرو تشكيل داده است و براي به هم ريختن اين زنجيره، بايد به دنبال راهي بنيادين بود كه خودرو را و استفاده از آن را به طور جدي تحت تاثير قرار دهد و در حد يكسري اقدامات محدود كننده يا تسهيل كننده نماند. اگر بتوان راهي يافت كه نياز به خودرو را از سفرهاي شهري كاهش داد، سنگ بناي ترافيك را برداشتهشده است و خودبهخود ترافيك نيز كاسته خواهد شد. بر اين اساس، نياز به سيستمي است كه علاوه بر افزايش دسترسي شهروندان، اثر كمتري در افزايش حجم ترافيك سواره داشته باشد و بتواند در ساعات اوج ترافيكي شهروندان، از ظرفيت و كارايي بالايي برخوردار باشد. مطالعات تجربي نشان داده است كه افزايش ظرفيت عرضه حمل و نقل به ويژه در ارتباط با شبكه معابر شهري براي ترافيك سواره، همانند تعريض خيابانها يا احداث بزرگراهها با توجه به تجربه تهران تنها در كوتاه مدت در بهبود حمل و نقل شهري مؤثر بوده ليكن با توجه به نرخ تقاضا در برابر عرضه افزايش مييابد لذا اين راهكار نميتواند در دراز مدت پاسخگو باشد(.سلطاني، بحراني، 1390به طوري كه در سالهاي اخير يكي اهداف محوري برنامهريزي و طراحي شهري، به ويژه در كلانشهرها، كاهش سهم سفرهاي شخصي با خودرو و در مقابل ايجاد گزينههايي جهت كاهش نياز به خودرو شخصي بوده است.
کلمات کلیدی : زمانيكه كلانشهرها با معضل ترافيك مواجه ميشوند نبايد انتظار داشت كه با راهحلهايي در سطحِ مديريت پليسيِ ترافيك بهينهسازي زمانبندي چراغها افزايش سطح معابر احداث پل و تونل پيوست ترافيك طرحها طرحهاي ترافيكي متعدد و ... بتوان مساله ترافيك را حل كرد. زيرا سطح زيرينِ زنجيرهي علّي مساله ترافيك را خودرو تشكيل داده است و براي به هم ريختن اين زنجيره بايد به دنبال راهي بنيادين بود كه خودرو را و استفاده از آن را به طور جدي تحت تاثير قرار دهد و در حد يكسري اقدامات محدود كننده يا تسهيل كننده نماند. اگر بتوان راهي يافت كه نياز به خودرو را از سفرهاي شهري كاهش داد سنگ بناي ترافيك را برداشتهشده است و خودبهخود ترافيك نيز كاسته خواهد شد. بر اين اساس نياز به سيستمي است كه علاوه بر افزايش دسترسي شهروندان اثر كمتري در افزايش حجم ترافيك سواره داشته باشد و بتواند در ساعات اوج ترافيكي شهروندان از ظرفيت و كارايي بالايي برخوردار باشد. مطالعات تجربي نشان داده است كه افزايش ظرفيت عرضه حمل و نقل به ويژه در ارتباط با شبكه معابر شهري براي ترافيك سواره همانند تعريض خيابانها يا احداث بزرگراهها با توجه به تجربه تهران تنها در كوتاه مدت در بهبود حمل و نقل شهري مؤثر بوده ليكن با توجه به نرخ تقاضا در برابر عرضه افزايش مييابد لذا اين راهكار نميتواند در دراز مدت پاسخگو باشد(.سلطاني بحراني 1390به طوري كه در سالهاي اخير يكي اهداف محوري برنامهريزي و طراحي شهري به ويژه در كلانشهرها كاهش سهم سفرهاي شخصي با خودرو و در مقابل ايجاد گزينههايي جهت كاهش نياز به خودرو شخصي بوده است.