ارائه الگوی طراحی معماری متغیر و تعاملی در شرایط کمبود اراضی قابل سکونت زمین در آرمان شهری برای آینده

علی باقی زاده¹ علیرضا کریم پور²

1) دانشجویی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری، دانشگاه معماری و هنر پارس،ایران
2) استادیار گروه معماری دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران‌جنوب،ایران

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی مهندسی عمران ، معماری ، مصالح ساختمانی و محیط زیست(caucong.com)
چکیده :
زندگی انسان بر روی زمین با چالش‌های زیادی مواجه هست که از جمله مهمترین آن کمبود اراضی قابل سکونت بر روی زمین میباشد، چرا که انسان‌ها به دلیل افزایش جمعیت و دیگر عوامل متغیر دیگر که هرکدام میتوانند عامل یا تشدید کننده ی از دست دادن فضاهای قابل سکونت متعددی بر روی کره زمین باشند، زمین را به طور قابل توجهی تغییر شکل داده اند. حال با این احتمالات در صورت آماده نبودن، بشریت آخرین سکونتگاه‌های خود را احتمالا از دست خواهد داد. از این رو طراح/پژوهشگر در این پروژه سعی بر این داشته است تا به تضمین سکونتگاهی نوین و ابدی برای بشریت، پروژه ای با نام زندگی‌پیما که برمبنا دو هدف اصلی طراحی شده است، بپردازد. هدف اول: فراهم کردن یک سکونتگاه جدید و تضمین شده برای بشریت و هدف دوم: تعریف و معرفی یک سبک زندگی جدید برای آیندگان در قالب مگااستراکچرهای ملقب به زیست ماشین‌ها با رویکرد ارتقاء کیفیت زندگی بشریت. طراح، آرمان شهری را در بازه‌ی زمانی پیش فرض 100 تا 1000 سال آینده به عنوان راهکار پیشنهادی به تصویر کشیده است که در‌آن فضای معماری محدود به یک حجم ثابت نباشد. همانطورکه امروزه ساخت بناهایی که همچون موجودی زنده دارای حرکت هستند، فلسفه‌ی جدیدی را در حیطه ی معماری به‌وجود آورده‌ است، این پروژه نیز در تلاش است که در فضای داخلی آن، معماری به جریان اصلی زندگی مبدل شود، به طوری که فضای اطراف خود را از حالت جامد و ثابت به متغیر و سیال تغییر داده با این هدف که بتواند هر زمان فضای مورد نیاز استفاده کننده را تشکیل و تغییر داده و نیازهای بالفعل و بالقوه انسان‌ها را پوشش دهد؛ قلمرو موضوعی این پژوهش، آینده‌پژوهی در زمینه ی طراحی معماری متغیر و تعاملی، با استفاده از ترکیب نمودن روش توصیفی و سناریو محور مانرما در جهت ساخت‌ آینده می باشد.
کلمات کلیدی : آینده پژوهی آرمانشهر معماری بقا معماری متغیر معماری تعاملی نورو معماری