آسیب‌های مرتبط با روش‌ تدریس و محتوای درسی در آموزش مجازی از منظر معلمان دوره دوم ابتدایی

وجیهه کریمی¹ مصطفس حیدری ارمکی²

1) استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه¬ریزی درسی، دانشگاه پیام نور، معلم دوره دوم ابتدایی شهرستان کاشان، ایران

محل انتشار : سومین همایش ملی روان‌شناسی بالینی کودک و نوجوان(cpcauma3.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف بررسی آسیب‌های محتوایی و روش‌های تدریس در آموزش مجازی از دیدگاه معلمان دوره دوم ابتدایی شهرستان کاشان انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از منظر ماهیت کیفی بود. به منظور جمع آوری داده ها با 15 نفر از افراد مطلع و خبره که با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله‌ برفی برگزیده شدند، مصاحبه نيمه¬ساختاريافته حضوری انجام گرفت. برای حصول اطمینان از روایی ابزار از نظرات اساتید و جهت تایید پایایی از روش توافق درون موضوعی، استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل تماتیک و نرم‌افزار مکس کیودا صورت پذیرفت. نتایج نشان دادند که مهمترین آسیب‌های محتوا شامل عدم تناسب محتوا با ویژگی‌های یادگیرنده و اهداف رفتاری و دست‌ورزی، دسترسی ضعیف به محتوا، دشواری در تدوین محتوای مجازی، کیفیت پایین محتوای آموزشی و کمیت محتوای آموزش مجازی بودند. آسیب‌های روش‌های تدریس نیز شامل محدودیت‌های زمانی و امکانات برای تدریس، استاندارد نبودن روش تدریس معلمان، نا‌آشنایی معلم با روش‌های تدریس مجازی، محدودیت در به کارگیری روش‌های تدریس فعال و عدم پیگیری تدریس و بازخورد به معلم بودند.
کلمات کلیدی : آموزش مجازی روش‌ تدریس محتوای درسی