تبیین و سنجش گویه‌های باززنده سازی بافت تاریخی منطقه ام قصر بصره مبتنی بر توسعه پایدار و ارائه راهکارهای پیشنهادی

مرتضی فرحان محمد البداغ¹ مریم نوری²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری/مرمت و احیای ابنیه و بافت های تاریخی (حفاظت و مرمت میراث شهری)، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2) استادیار و عضو هیات علمی گروه معماری، واحد شهریار، دانشگاه آزاد اسلامی، شهریار، ایران (نویسنده مسئول (

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی مدیریت، اقتصاد، علوم انسانی و توسعه کسب و کار(3icmba.ir)
چکیده :
حفظ تجارب ارزنده گذشتگان در معماری و شهرسازی بومی نه تنها یک وظیفه اجتماعی و فرهنگی است، بلکه باعث تداوم فرهنگی و تقویت هویت ملی آن کشور می‌شود. بافت های تاریخی ازجمله ثروت‌های فرهنگی این کشور است که به دلیل دگرگونی ناگهانی تعادل خود را از دست می‌دهند. عدم وجود راهکارهای مناسب برای حل معضلات بافت تاریخی، سبب تنزل کیفی محیط و به‌مرورزمان، بافت رو به ویرانی می‌رود. تحقیق حاضر تلاش می‌کند نگاه ساکنان را از یک عامل مشکل‌زا به محیط امن زندگی تغییر داده و هویت ازدست‌رفته آن را بازگرداند. مقاله حاضر برای نخستین بار به طرح باززنده سازی محله ام قصر بصره رویکرد توسعه پایدار پرداخته است. روش پژوهش در این مقاله، از گونه توصیفی تحلیلی و کاربردی است. اطلاعات پایه، بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و پژوهش‌های میدانی، گردآوری‌شده است. این تحقیق بر آن است تا با محافظت و بهبود ساختار و باززنده سازی بافت تاریخی با توجه به اصول و مبانی مرمتی سطح اجتماعی و گردشگری منطقه موردنظر را ارتقا دهد. دستاوردهای تحقیق نشان می‌دهد در حفاظت جامع بافت روستای ام قصر، با تأکید بر قابلیت‌های فرهنگی، تاریخی آن می‌توان رضایت ساکنین بافت را جلب نمود و اشتیاق بیشتری نسبت به ماندگاری در بافت در آن‌ها ایجاد کرد درنتیجه حیات اجتماعی و کالبدی بافت را حفظ نمود.
کلمات کلیدی : باززنده سازی بافت تاریخی ام قصر بصره توسعه پایدار.