واکاوی پدیدارشناختی تاثیرات زندگی درآپارتمانهای مسکونی کوچکتر از 75 متر بر روان و کیفیت زندگی انسان(مورد مطالعه: کلان شهر تهران)

سمیه طغیانی ریزی¹ میلاد انگورج²

1) کارشناس ارشد معماری گرایش معماری دانشگاه هنر اصفهان
2) کارشناس معماری دانشگاه پیام نور نوشهر

محل انتشار : ششمین کنفرانس بین المللی و هفتمین کنفرانس ملی عمران، معماری، هنر و طراحی شهری(7iccacs.ir)
چکیده :
خانه به عنوان خودی ‌ترین مکانی که انسان در طول زندگی خود می‌شناسد تاثیرات بسیاری بر رفتار، روابط و احساسات ساکنین آن دارد، و این احساسات تاثیر مستقیمی بر تصمیم گیری ها و روند زندگی انسان می‌گذارد. این پژوهش سعی بر آن دارد تا تاثیر کوچکی ناکارآمد خانه‌ها را بر روان و احساسات شخص، با روش پدیدار‌شناسی و تجربه زیسته انسانهایی که بخشی از عمر خود را در آپارتمانهای کوچکتر از 75 متر زندگی کرده‌اند، بررسی کند. جامعه‌ی آماری متشکل از 15 خانواده و در مجموع 46 نفر می‌باشد. جهت گردآوری داده‌ها از مصاحبه‌ی نیمه ساختار یافته و برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل تماتیک استفاده شده است. یافته‌ها در 5 تم اصلی طبقه‌بندی شده ‌‌اند ‌که عبارتند از: عوامل محیطی و معماری محیط، تجربه‌ی احساسات درون‌فردی،آسیب‌های اقتصادی و سیاسی،کیفیت روابط اجتماعی و کیفیت روابط بین‌فردی در خانواده. واکاوی تجارب زیسته‌ی این خانواده‌‌ها نشان داد که ابعاد کوچک فضای زندگی می‌تواند بر روان،احساسات، تعاملات و به صورت کلی بر رضایت از زندگی تاثیر منفی بگذارد، برای ایجاد کیفیت و رضایت از زندگی در این واحدهای آپارتمانی ابتدا نیازمند شناخت و سپس درمان مشکلات ناشی از این نارضایتی‌ها به واسطه‌ی بازنگری در زمینه‌ی معماری، رویکرد روانشناسانه جامع، مداخلات کاربردی و پژوهش‌های نظری است.
کلمات کلیدی : آپارتمان‌های کوچک عوامل محیطی معماری محیط احساسات درون‌فردی روابط اجتماعی روابط بین‌فردی