تحلیل رویکرد مدیریت شهری به سیمای شهری تهران

رضا کسروی¹

1) استادیار دانشکده معماری دانشگاه تهران

محل انتشار : ششمین کنفرانس بین المللی و هفتمین کنفرانس ملی عمران، معماری، هنر و طراحی شهری(7iccacs.ir)
چکیده :
مسئله نماهای شهری تهران یک مسئله معاصر است و لذا باید ریشه¬های آن را در رویکردهای معاصر به شهر و سیمای آن جستجو کرد. با کنار نهادن فانون بلدیه که میراث مشروطه در حوزه مدیریت شهر بود، سیمای شهری تهران وارد راه جدیدی شد که اقتدارگرایی در حوزه نما و سیما از جمله مشخصه¬های آن است. در دوران حاکمیت رضاخان، از نظر حکومت، کنترل مشکلات شهرها و بی¬سامانی آن¬ها را مهمتر از آن دانسته می¬شد که به مردم واگذار شود. به نظر می¬رسد پاگرفتن دولت مدرن در ایران به دلیل همزمانی و همزبانی با نضج اقتدارگرایی مدرنیسم نیمه اول قرن بیستم در قالب دولت مدرن باید در تحلیل جایگاه مدیریت شهری تهران در زمینه نما و سیمای شهری مد قرار بگیرد. سیر تحولات مدیریت شهری پس از دوره پهلوی اول تا کنون نشان می¬دهد علی¬رغم تجدید نظر در نظام سیاسی پیرو انقلاب سال 1357 از سویی شاهد شانه¬های اقتدارگرایی در حوزه مدیریت شهری هستیم و از سوی دیگر چالش بین نهادهای دولتی و مدیریت شهری، تضعیف جایگاه مدیریت شهری را به دنبال داشته است. این پژوهش کیفی با استفاده از روش تحقیق تاریخی با رجوع به اسناد تاریخی در حوزه اداره شهر و نیز مراجعه به طرح¬های بالادست شهری با موضوع سیما به تحلیل رویکرد مدیریت شهری می¬پردازد. مشخصه¬های اصلی رویکرد، مدیریت شهری تهران هم پیش و هم پس از انقلاب سال 57 «انعطاف¬ناپذیری» و «نگاه از بالا به پایین» است.
کلمات کلیدی : مدیریت شهری سیما اقتدارگرایی مدرن