بررسی کایروپراکتیکِ واقعه ی پدرکُشی و پسرکُشی در ایران باستان بر اساس دیدگاهی از هایدگر

رهام امیرپور امرائی¹ مجید سرسنگی² پژمان دادخواه³ محدثه گلشنیان⁴ آزاده زحمتکش⁵ مهتاب نوروزیان⁶

1) دانشجوی دکتری تخصصی پژوهش هنر، دانشگاه آزادِ تهران، واحد مرکزی
2) دانشيار گروه آموزشی هنرهای نمایشی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
3) استادیار موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری مشهد
4) کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد تهران، واحد مرکزی
5) کارشناسی حساب داری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
6) دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزادِ تهران، واحد مرکزی

محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی مهندسی، تکتولوژی و علوم کاربردی(etas2023.com)
چکیده :
بیان مسئله : هایدگر از جمله فلاسفه ی مشهوری در جهان میباشد که همواره در مورد ابعاد فلسفی زمان و پدیده ها نظریه پردازی کرده اما آنچه اندیشه های ایشان را در نظر ما مُنحصر میکند امکان گسترش تفکرات وی بدون پذیرشی تمامیت خواه است، پس با انتقال تفکراتش از بستری غربی به حوزه ای شرقی با روح هنر در این مقاله شروع به تحقیق کردیم و دغدغهِ اصلی ما چگونه حل کردن تعدد وقایعِ پدرکشی و پسرکشی در فرهنگ ها به زبانِ هنر بود که رویکرد اصلی آن با کایرولوژی منتخب گردید که گویی هرچه هست سوای بُعدِ کَمی، تنیدگیِ خاصی با جوانب کیفی زمان هم دارد. هدف : همچنین در این مقاله سعی شده با توجه به این پتانسیلِ التقاطی با بهره از ترمینولوژیِ عالم پزشکی یعنی اصطلاحِ ((کایروپراکتیک)) جنبه کار را علاوه بر چند ملیتی کردنِ اثر، پیرا رشته ای نیز بگردانیم. روش تحقیق : روش کار ما در اینجا میدانی و کتابخانه ای، توصیفی-تحلیلی است و پیشینه مستقیم نداشته ولی سعی در کیفی و کاربردی بودن مطالب صد البته ضمنِ جوانبی خلاقیتی و در پداگوژی داریم. جمع بندی : در پایان امیدواریم با تعریفی نو از معماری آنهم معماریِ تراژدیک، شناخت شناسی بشر را ولو یک گام هم که شده محدودیت زدایی کنیم (تابو) و هنرمان پیشران تر! . اُمید که مفید واقع گردد..
کلمات کلیدی : هایدگر کایرولوژی معماری ایران روح هنر.