اثر بخشی آموزش مثبت نگری بر ارتقاء امید و تاب آوری فرزندان طلاق

مریم کورکی¹

1) دکتری تخصصی روانشناسی، دانشکده علوم پزشکی سیرجان، سیرجان، ایران.

محل انتشار : چهارمین همایش ملی آسیب شناسی روانی(asruma4.ir)
چکیده :
چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مثبت نگری بر ارتقاء امید و تاب آوری فرزندان طلاق شهرستان سیرجان بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه دختران متوسطه اول شهرستان سیرجان بود. 30 نفر از نوجوانان دختر تک والد(فرزندان طلاق) پس از جذب از طریق فراخوان به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه¬ای تحت آموزش با پروتکل مثبت نگری سلیگمن(2005) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه امید به زندگی کودکان و تاب آوری بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری(مانکوا) و تک متغیری(آنکوا) استفاده شد. یافته های پژوهش بیانگر اثربخشی مداخله مثبت¬نگری بر ارتقاء امید و تاب آوری دختران نوجوان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس¬آزمون بود(P<0.01). نتایج این پژوهش اطلاعات مفیدی درخصوص استفاده از این رویکرد بر ارتقاء امید و تاب آوری فرزندان طلاق فراهم می کند. بنابراین مشاوران و روانشناسان می توانند از مداخله مثبت نگری برای ارتقاء امید و تاب آوری نوجوانان استفاده کنند.
کلمات کلیدی : کلمات کلیدی: آموزش مثبت نگری امید تاب آوری فرزندان طلاق.