بررسی و مقایسه تاریخچه و ریشه های معماری سنتی و معماری مدرن

سارا خواجه¹

1) کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، فارس، ایران

محل انتشار : اولین کنفرانس بین المللی رویکردهای نوین در مهندسی و علوم پایه(icnabs.ir)
چکیده :
معماری سنتی و معماری مدرن دو سبک متمایز هستند که با گذر زمان تکامل یافته اند، هر کدام بازتاب پیشرفت های فرهنگی، اجتماعی و فناورانه دوره های خود را دارند. معماری سنتی به سبک های ساختمانی اشاره دارد که از نسل به نسل منتقل شده اند و اغلب ریشه در یک فرهنگ یا منطقه خاص دارند. این سبک ها معمولاً بر مواد و تکنیک های ساخت محلی تکیه دارند و تحت تأثیر آب و هوا، زمین شناسی و منابع موجود منطقه هستند. یکی از ویژگی های کلیدی معماری سنتی تأکید آن بر صنعت و دقت به جزئیات است. ساختمان ها اغلب توسط صنفی با تجربه با استفاده از تکنیک های قدیمی ساخته می شوند که در طول قرون بهبود یافته اند. معماری سنتی همچنین به پایداری و هماهنگی با محیط زیست طبیعی اولویت می دهد، با ساختمان هایی که طراحی شده اند تا با محیط اطراف به طور صمیمی ترکیب شوند. نمونه هایی از معماری سنتی شامل خانه های گلی خاکی خاورمیانه، خانه های چوبی ساختاری اروپا و کلبه های پوشیده شده با برگ چوب در ژاپن می باشند. از سوی دیگر، معماری مدرن در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به عنوان پاسخی به صنعتی شدن و شهرنشینی سریع جامعه ظاهر شد. معماری مدرن به کاربرد مواد جدید مانند فولاد، بتن و شیشه، و همچنین تأکید بر کارایی، سادگی و کارآمدی خود مشهور است. معماران مدرن به دور از سبک های زینتی گذشته می خواستند و به جای آن خطوط تمیز، فضاهای باز و تکنیک های سازه نوآورانه را به خود اختصاص دادند.
کلمات کلیدی : معماری سنتی معماری مدرن سبک ساختمان شهرنشینی