مقایسه تطبیقی نوسازی در افغانستان و امارات متحده عربی

علی بغیری¹ روح‌الله حق‌جو²

1) عضو هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه بین المللی اهل بیت(ع)
2) دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه بین المللی اهل بیت (ع)

محل انتشار : اولین همایش بین المللی پژوهش های نوین در مدیریت، حقوق، علوم انسانی و کارآفرینی(icmlhe.ir)
چکیده :
شواهد تاریخی تجربی حاکی از آن است که روند نوسازی سیاسی در کشور¬های جهان سوم و در حال توسعه عمدتاً به صورت مؤفقیت آمیزی طی نشده است و با بحران¬های مهم همچون: بحران هویت، بحران مشروعیت، بحران مشارکت، بحران نفوذ و بحران توزیع مواجه بوده است. با اینکه امارات متحده عربی با مشکلات متعددی روبرو بوده است برای برساخته کردن هویت خود، انقلاب از بالا و در پیشبردهای توسعه اقتصادی کمک کرده و توانسته است که بحران¬ها از جمله بحران هویت که یکی از اصلی ترین بحران در کشور امارت به شمار می¬رود توانسته است که به خوبی مدیریت کند و تا یک کشور مؤفق به خصوص در عرصه اقتصادی باشد. و از سوی دیگر افغانستان را عوامل و ریشه¬های بحران این کشور را در وضعیت ناگوار قرار داده است که تا هنوز نتوانسته است از بحران¬های فوق عبور کند و یکی از اصلی ترین بحران در این کشور بحران نفوذ به شمار می¬رود و هر از گاهی که بتواند این بحران را رفع کند و نیز می¬تواند که بر بقیه بحران¬ها نیز فایق آید. در این تحقیق، مسئله یا سوال این است که علل و نتایج نوسازی سیاسی در دو کشور افغانستان و امارات متحده عربی چه بوده است؟ به هر حال گذار به توسعه دموکراتیک مستلزم عبور از بحران های مختلف می¬باشد. که مهم ترین این بحران¬ها عبارت از بحران هویت می¬باشد اگر کشوری بتواند از بحران هویت عبور کند آن کشور از بقیه بحران¬ها نیز به سادگی می¬تواند عبور نماید. و همچنان فرض ما براین است که وجود بحران هویت سبب گرایش به توسعه و نوسازی در افغانستان و امارات متحده عربی بوده است. در این پژوهش توسعه و نوسازی سیاسی و همچنان و تفاوت های آن در افغانستان و امارات متحده عربی با چارچوب نظری فوق به بحث گرفته خواهد شد.
کلمات کلیدی : افغانستان امارات متحده عربی نوسازی بحران¬ها هویت توسعه